با سلام می خواستم بدونید که در هزار سال پیش همه ی کشور ها به فکر فتح و گسترش قلمرو هستند و فقط و فقط به کشور خود فکر میکردند در به سلطنت رسیدن انوشیروان نابسامانی های بیشماری در کشور بود که با نبوغ شخص او و صد البته وزیر با خردش بزرگمهر برطرف شد و بعد از این باید به مساله ی روم و هپتالیان که در شرق بودن بپردازد.رومیان که در آن موقع مشغول متصرفات خود بودن اگه کمی بیشتر ادامه میدادند و خیال خود را از سمت غرب برطرف میکردند خود با تمام قوا این پیمان را نقض میکردند و این دفعه کل ایران به خطر می افتادخسرو انوشیروان که یکی از زبده ترین و با نبوغ ترین پادشاهان ایران بود و عدل و عادل بودن او ثابت شده است این مساله را میدانست و دلیل نقض پیمان هم باید این دلایل کافی باشد و این را هم بگویم که تاریخ عیب های فراوانی دارد و تاریخی که ما داریم میخوانیم همه از تاریخ نویسان رومی و دشمن بوده اند که یک لحضه برای بد نام کردن پادشاه و دولت غفلت نمیکردند و شما نباید به این حرف های بی سند و پوچ خودتان را سرگرم کنید در اصل شما دارید الان را با هزارو پانصد سال پیش مقایسه می کنید و در آخر این را بگویم که هر دولتی در قدیم برای حفظ خود و مردم باید به سرزمین های اطراف حمله میبرده است