آخه در اصل داستان چه فرقی میکنه که حالا کی بوده و کی نبوده؟ ۷۲ نفر بودن یا ۸۴ نفر. تیر به چشم حضرت ابالفضل خورده یا نه؟ اول دست راستشون رو زدن یا چپ؟ اینا همش بازی و داستان واسه اینکه ما رو از اصل قضیه دور کنن. کاری که امام و یارانشون کردن یه جور آموزش بود. یک کلاس درس واسه ماهایی که مستقیم باهاشون در ارتباط نیستیم و نمیتونیم از راهنمایی هاشون استفاده کنیم. باید راه کربلا رو ادامه بدیم. نه اینکه سالی ده روز داسشون عزاداری کنیم. امام حسین و یارانشون چه احتیاجی به گریه های ما دارن؟ جمع کنید این دکان کاسبی از واقعه ی عظیم کربلا رو که شده منبع در آمد برای بعضی ها و سرگرمی برای عده ای دیگه