دوستان من لازم دیدم جوابی‌ بر خدای تجسم یافته در مظهری انسانی‌ بدم. از اینکه مسیح ذاتاً و حقیقتاً و طبیعتاً یک انسان هست، یک انسان پاک، شاکی‌ درش نیست، و همین افکار رو فریسیان و به اصطلاح دینداران آن زمانه داشتند. آنها هم خدای رو برای خود می‌پنداشتند که بزرگ است،نیرومند است، عظیم است و خارج از دسترس انسان ضعف قرار دارد، و همین طرز فکر باعث شد که مسیح رو انسانی‌ ذاتاً و حقیقتاً و طبیعتاً یک انسان بدانند. دوست من اگر شما خداوند رو اینگونه که فریسیان می‌پندارند هیچ ملامتی نیست ولی‌ بعد از تفحص و مطالعات نه تنها در کتاب انجیل بلکه در کتب دیگر، پی‌ میبرید که خداوند رحیم هم هست، خداوند عشق به مخلوقاتش دارد، خداوند عاشق همان روحی هست که در ابتدای خلقت در انسان بی‌ جان از خاک دمید. حالا که این رو هم از خصوصیت خداوند شناختیم می‌تونیم به تجسمش در مسیح صحبت کنیم. چرا خداوند مثل یک پدر و یا مادر دل سوز پیش فرزندانش نیات؟ چرا خداود که از هر کینه و بدی دور هستش نهایت و مخلوقش که گرفتار گناه هست رو نجات بده؟ جواب میدید که خداوند به اینکه خود به زمین بیات نیاز نداره و پیامبران رو فرستاد! البته که این کار رو کرد و نه ۱ و نه ۲ بلکه ۱۰۰‌ها پیام آور فرستد، ۱۰۰‌ها نبوتگر فرستاد، بی‌ نهیات معجزات کرد ولی‌ به یاد داشته باشیم تمام انسان‌ها گناه کردند و از جلال خداوند غافلند. اگر خداوند به معنی‌ واقعیه کلمه عشق و محبت هست، بنا بر این خود به پیش انسانش میاد، اگر خداوند می‌گوید که برای اینکه به ملکوت من وارد بشی‌ باید خدمتگذار مردم و کوچکترین باشی‌، بنابرین خود این کار رو میات و انجام میده و به ما الگو میدهد. اگر خداوند گفت که ملکوت من رو بروید به تمام مردم جهان بهسرات بدهید، بنابر این خود به زمین میات و به نشون میده که این ملکوت چیست، این مهر چیست، این محبت چیست. باید خداوند رو مثل یک پدر زحمت کش دید، باید خداوند رو به مانند یک مادر دل سوز دید، درسته که خداود عظیم والای برای من که فرزندشم پدر، درسته که خداوند بری از گناهه ولی‌ برای من که فرزند گناه کارشم سر چشمهٔ تطهیر. باید بتونم با خودم صحبت کنم، باید بتونم ببینمش. باید بتونم احساس و لمسش بکنم. در فارسی کهن داریم که: از دل برود هر آنکه از دیده برفت چگونه هست خدای که مثل من نشد و درد و رنج انسانی‌ رو تحمل نکرد رو میشود پذیرفت؟ اگر خداوند درد من رو تحمل نتونسته بکنه(همانطور که مسیح بر صلیب تحمل کرد) پس چطور می‌تونه با من هم درد باشه؟ میگویید خداوند اعظییم و درد رو احساس نمیکنه! پس چگونه با من یک دل و میدونه که من گناه کار و ضعف چگونه زندگی‌ پیش می‌برم؟ خداوند از بدی مبراست و هیچ تاریکی‌ در او نیست، و در این پیام تمام ادیان ابراهیمی با هم هم دل هستند. آفرین که این را می‌دانیم، بنابرین می‌دانیم که خداوند برای انسان هم این رو می‌خواهد که از بدی مبرا باشد و از گناه و تاریکی‌ پاک. یاد دارید زمانی‌ که آدم و حوّا در باغ عدن از فرمان خدا سرپیچی کردند چه شد؟ خداوند راه رفت در اونجا، خداوند صحبت کرد در اونجا، خداوند لباس داد به آنها، خداوند بخشید آنها را. خداوند انسان رو مجازات کرد و زمین و شیطان را لعنت کرد. خداوند مجازات کرد انسان رو، دقت کنید به این کلمه، و این مجازات یک روز باید به پایان برسد و رسید، زمانی‌ که خود دوباره در مسیح تجسم یافت. ولی‌ زمین هنوز در لعنت قرار دارد. فرزندم: قبول اینکه خداوند به زمین اومد و انسان شد، فهمی‌ فلسفی‌ و علمی‌ نیست، این قبول قبولی ایمانیست. ایمانی‌ که خداوند نمیخوات کور کورانه باشد، بلکه می‌خواهد با فهم و درک با مخلوط باشد. دلمون رو باز کنیم به لطف خدا و از هر مذهب و دینی باشیم قبول کنیم که خداوند هر چقدر هم که بزرگ باشه باز هم پیش من میات و من رو با دستش میگیره و لمس میکنه.