متأسفانه برخی از جوانان گمان میکنند که صادق هدایت میتواند الگوی مناسبی برای پیشرفت و اندیشه و ترقی باشد. در حالیکه اگر منصفانه بنگریم درمییابیم که وی خود در لجنی دست و پا زد که ناشی از تفکرات (و بلکه توهمات) او بود. مثلی است که میگوید «کَل اگر طبیب بودی سر خود دوا نمودی»... صغادق هدایت اگر خود راه انسانیت و ترقی میدانست، به پوچی نمیرسید. همین پوچگرایی وی سبب شد که در نهایت دست به خودکشی بزند (در کشور فرانسه). کسی که به بن بست میرسد یعنی اندیشه اش مترقی نیست. یعنی خود درگیر مشکلاتی بی پایان است. پنین کسی با تفکری سطحی و مخرّب میتواند الگوی جوانان این سرزمین باشد ؟