پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ «بی تی اس» (BTS) موسیقی برآمده از «کی پاپ»(K Pop) یا پاپ کره ای است، این موسیقی را با اجرای یک گروه به همراه ریتم های تند موسیقی الکترونیک، (ملغمه ای از رپ کره ای-انگلیسی) تصاویر پر زرق و برق و اصطلاحا شیک و لاکچری با رنگ های شارپ و انرژی فراوان و حتی بعضا مبالغه آمیز می شناسند. متن ترانه های این گروه ظاهرا سبُک و نه چندان پیچیده که باب دل طیف نوجوان است. اما در پس این ظاهر فریبنده و فانتزی‌گونه، بخش‌ها و رازهای سیاه و مرموزی وجود دارد که یکی از خروجی‌های آن، شیوع نسبتا بالای پدیده «خودکشی» در بین فعالان جوان صنعت پاپ کره‌ای است.

زرق و برقی که اطراف گروه‌های اصلی پاپ کره‌ای چون بی تی اس را احاطه کرده، اجازه نمی دهد که سیاهی عمیق این صنعت بیرون بزند. سیاهی که عمدتا حول قراردادهای برده‌وار، اختلالات روانی همچون آنورکسیا (وحشت از چاق شدن و در نتیجه ترس از غذا خوردن) سوء استفاده جنسی گسترده و خودکشی دور می زند. این صنعت که طبق برخی تخمین‌ها، حدودا 5 میلیارد دلار گردش مالی دارد، قربانیان زیادی به ویژه در سنین پایین، می گیرد.[1]

هواداران صدها میلیونی این گروه موسیقی پاپ کره‌ای خود را «ارتش» می دانند. چندی پیش، صاحب یک رستوران در سئول، تنها به دلیل این که گفت که فلان گروه از این گروه بهتر است، از اعضای این «ارتش» کتک مفصلی خورد. بسیاری از تحلیل‌گران و جامعه‌شناسان در کره جنوبی و کشورهای غربی از شکل‌گیری یک «فرقه» یا «کالت» پیرامون این گروه سخن می گویند. بدون تردید BTS معروف‌ترین و پرطرفدارترین گروه موسیقی صنعت «کی پاپ» است که موزیک‌ویدیوهای آن در یوتیوب بیننده میلیاردی دارد!

گروهی هفت‌نفره که اعضای ظاهرا مذکر آن، فاقد هویت جنسی قطعی هستند. از قضاء، این مساله یعنی هویت مرزی جنسی، یکی از محورهای شکل‌گیری پروژهٔ BTS است. پسرانی جوان با اندام، پوشش و هیاتی پسرانه، اما با چهره‌هایی به شدت ظریف و زنانه که استفاده از میک‌آپ و زیورآلات زنانه، تشخیص هویت جنسی آنان را دشوار کرده است.

تغییر «هویت جنسی» بشر و افزودن شاخه‌های جدیدی بر آن چه که طبق شرع و عرف و سنت، هزاران سال هویت‌های جنسی پذیرفته شده نوع بشر است (زن و مرد)، یکی از برنامه‌های اصلی یک شبکه جهانی است که ستاد فرماندهی نظام لیبرال سرمایه‌داری را تشکیل می دهد.

در سال‌های اخیر، با اعمال نفوذ این شبکه قدرتمند، بحث «دگرباشی» جنسی و هویت‌های جنسی جایگزین، حتی به صورت دستوری و آمرانه (از معبر سازمان و نهادهای بین‌المللی تحت سلطهٔ این شبکه جهانی) وارد سیاست گذاری کشورهای مختلف دنیا شده که «سند اهداف توسعه پایدار» یا آن چنان که در کشور ما معروف شده، «سند 2030» یک نمونه از این تحمیل‌گری شیطانی است.

کسانی که به صورت تخصصی مباحث مربوط به فرقه‌های مخفی و محافل ماسونی را دنبال می کنند، به خوبی می دانند که مسایل مرتبط با «ستاره‌شناسی»، طالع‌بینی یا استرولوژی چه اندازه در تفکرات این محافل و فرقه‌های محوریت دارد. در  نوامبر سال 2011، یک رویداد نادر نجومی بعد از حدود 2160 سال به وقوع پیوست. ستارهٔ «رگولوس»(یا قلب الاسد) از صورت فلکی «لئو»(اسد یا شیر) به صورت فلکی «ویرگو»(دوشیزه) رفت. در مکاتب پاگانی(کافرانه) باستان و محافل شیطان پرست کنونی، این رویداد به مفهوم رفتن قدرت از ساحت مردانه به ساحت زنانه است. از آن‌جا که در تفکرات کافرانه این محافل، شیطان یا «لوسیفر» دوجنسه است، با رفتن ستاره رگولوس از صورت شیر به صورت دوشیزه، نوبت به سلطهٔ وجه زنانهٔ لوسیفر بر جهان رسیده است. بسیاری از تحرکات القایی رسانه‌ای را که در ده سال اخیر، با غلظت و شدت بیشتری به دنبال جا انداختن هویت‌های جنسی جدید و به طور خاص، «مردانگی زدایی» از مردان است، می توان در همین پازل دید.

از قضا، نژادهای شرق آسیا(تایلند، ژاپن و کره جنوبی) نقش محوری در القاء و ترویج هویت «کوئیر» در نظام رسانه‌ای لیبرال سرمایه‌داری جهانی دارند. «کی پاپ» یکی از محمل‌ها و معابر تبلیغی این انحراف هویتی و شخصیتی است که یک شبکه جهانی شیطانی قصد دارد به عنوان یک «هنجار» به دنیا غالب کند.

به صورت معمول در ویدیوهای گروه BTS هیچ جنس مخالف یا دختری نیست. حتی در آهنگ ظاهرا عاشقانه‌ای به نام «به تو نیاز دارم» که در آن خطاب به مخاطبی فرضی گفته می شود: «به تو نیاز دارم دختر!»، عملا هیچ دختری در ویدیو وجود ندارد. این مساله، به صورت ناخودآگاه به «خودبسندگی جنسی» و اختلال و آمیختگی هویت جنسی در بین اعضای گروه اشاره دارد.

در ماجرای قوم لوط، خداوند قوم لوط را از این رو عذاب می کند که برای رفع نیاز غریزی، مردان به مردان و زنان به زنان اکتفاء می کردند و به هر دو گروه، ابلیس بود که همجنس بازی را آموزش داد.[2]

یکی از معروف‌ترین نمادهای لوسیفر یا ابلیس در فرهنگ غربی، «بافومت»، موجودی با سر بز و بالدار و پیکره انسانی است که روی پیشانی آن نماد پنتاگرام یا ستاره پنج‌‌پر دیده می شود. از خصوصیات بافومت، داشتن خصوصیات فیزیکی توامان مردانه و زنانه است.

اما بی تی اس فقط یک گروه کی پاپ از پسران دخترنمای شیک‌پوش که اشعار رمانتیک با ریتم‌های تند و ملغمه‌ای کره‌ای و انگلیسی محاوره‌ای می خوانند، نیست. از قضاء، متن ترانه‌ها، صحنه‌پردازی، نمادها و داستان‌های به‌هم پیوسته موزیک ویدیوهای این گروه، کاملا هدفمند و دارای لایه‌های پنهان طراحی‌شده است. پیام‌های «زیرآستانه‌ای» که بی تی اس سعی دارد به مخاطبان عمدتا نوجوان خود القاء کند، برآمده از دنیای «تاریکی» است.

به طور مشخص، تمام موزیک ویدیوهای گروه قطعات یک پازل هستند و یک داستان کلی را تعریف می کنند. حتی این که عضو کلیدی گروه نام «Jin» دارد، برای اهل فن قابل تامل است، چرا که این واژه در زبان انگلیسی به مفهوم «جن» است. حضور ثابت عناصری موتیف‌وار چون «آتش» و «مثلث» هم در ویدیوها تصادفی نیست، چرا که برای محافل رازآمیز و مخفی، این عناصر کاملا معنادار و مهم هستند. این که سکانس پایانی موزیک ویدیوی «عشق جعلی»(Fake Love)، اعضای گروه را می بینیم که شنل کلاه‌دار سیاهرنگ پوشیده‌اند و در فضایی کاملا شبیه فضای مناسک شیطانی حاضر می شوند، در همین پازل معنا می شود.

حتی آلبوم آخر آن‌ها با نام «عاشق خودت باش»، باز یکی از آموزه‌های محوری آیین ابلیس یا لوسیفر است که «نفس پرستی» و تقدیس «ایگو»(خود در روانشناسی فرویدی) را تبلیغ می کند.

گروه بی تی اس در سال 2018 به سازمان ملل دعوت شد و سرپرست گروه، نامجون سخنرانی کرد که گزاره کلیدی آن چنین بود: عشق حقیقی اول از عشق به «خود» آغاز می شود.

اولین آهنگ کاملا انگلیسی بی تی اس به نام «دینامیت» مشخصا درباره «ستاره» و «روشنی» است و این مساله نیاز به توضیحی مختصر دارد. در سنت مسیحی، نام ابلیس قبل از سقوط از درگاه خداوند، «لوسیفر» بود. ریشه نام لوسیفر از زبان لاتین به معنی آورنده نور است. در متون لاتینی پیش از مسیحیت لوسیفر نامی بود که به سیاره زهره اطلاق شده بود. عناوین «ستارهٔ صبحگاهی» و «ستارهٔ شامگاهی» تنها برای نورانی‌ترین سیاره یعنی سیارهٔ زهره(ناهید) به کار می‌رفت.

سیارهٔ زهره بسیار درخشان‌تر از ستاره‌های حقیقی آسمان بوده، چشمک نمی‌زند بلکه با نوری ثابت و نقره‌فام نورافشانی می‌کند. علاوه بر این، در سنت‌های مسیحی، در تطبیقی بین لوسیفر و ماجرای «پرومته»(پرومتئوس) در اساطیر یونان که علیه خدای خدایان یا زئوس، طغیان کرد و آتش را برخلاف نظر زئوس به آدمیزاد هدیه داد، لوسیفر را کسی می دانند که «آتش» را از بهشت دزدید به آدم هدیه داد. حال شاید روشن‌تر باشد که وقتی مرتب در این موزیک ویدیو، بر جمله «من آتش آوردم و شب را روشن کردم» تاکید می شود، منظور چیست. «نگاهم کن، برایم آتش بیاور و شب را نورانی کن!»

در بخشی از این ترانه، آمده است: «سعی می کنم از خودم پاک بشوم و عروسک تو باشم.»

ترجیع بند این ترانه «از آن بیشتر و بیشتر می خواهم» است. یکی از اصول و مبانی کلیسای شیطان (که توسط فردی به نام آنتوان زاندور لاوی در آمریکا تاسیس شد) این است که برای راضی کردن نفس یا «ایگو»، هر کاری انجام دهی، کم است و همیشه باید بیشتر بخواهی. این درست در نقطه مقابل تعالیم اخلاقی ادیان ابراهیمی مبنی بر کفّ نفس و کنترل شهوات و تمنیات نفسانی است. جالب این‌جاست که وقتی اولین بار این جمله را در ترانه می شنویم، در موزیک ویدیو ضیافت شامی «آیینی» می بینیم که اعضای گروه در لباس سفید دور میزی نشسته‌اند(طعنه به شام آخر مسیح) و در بشقاب هر عضو گروه، یک «سیب سرخ» است.

«سیب سرخ»، نماد مقدس شیطان‌پرستان، در سنت مسیحی همان میوه‌ای است که شیطان یا لوسیفر به آدم و حوّا تعارف کرد و با خوردن آن، حس عریانی پیدا کردند و از بهشت رانده شدند. در روایت کابالیستی، سیب سرخ، میوه «درخت زندگی»(مفهوم محوری در کیهان شناسی کابالیستی) بود که لوسیفر برای دانایی به آدم و حوا داد، اما (نعوذ بالله) چون خدا نمی خواست بشر به دانایی برسد، بر آدم و حوا خشم گرفت و ایشان را از بهشت راند![3]

پی نوشت:
[1]. بی بی سی، کد 51476159.
[2]. حوزه نیوز، کد 938845.
[3]. خبرگزاری فارس، کد 13991227000162.