پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مدتی است در شبکه‌های اجتماعی پیامی منتشر می‌شود، با این عنوان: «منم کوروش! پسر بهشت در اوستا، سیروس در تورات، سایروس در انجیل، ذوالقرنین در قرآن، نخستین شاه جهان، اولین دادگستر گیتی، پدر ایران زمین!» اما به راستی چنین سخنی صحیح است؟!
پاسخ:
در هیچ یک از بخش‌های اوستا، و در هیچ متن دیگری از متون زرتشتی (متون تفسیری و روایی زرتشتی) نامی از کورش هخامنشی وجود ندارد. از سویی، کورش در تورات؛ کورِش (به عبری: כּוֹרֶשׁ و با فونت لاتین: Kowresh) نامیده شده است،[1] نه سیروس! همچنین در هیچ بخشی از انجیل نام کورش نیامده است! و نه نام سایروس!
بحث ذوالقرنین هم ربطی به کورش ندارد و دلایل بسیاری برای نقض آن وجود دارد. از جمله اینکه ذوالقرنین در قرآن، شخصیتی یکتاپرست است که با مردم بی‌گناه به خوبی و نیکی رفتار می‌کرد. اما کورش، هم بت‌پرست بود و هم عامل قتل‌عام مردم بی‌گناه.[2]
همچنین در متن مورد ادعا، به کورش لقب «نخستین شاه جهان» داده شده است! این در حالی است که چند هزار سال پیش از کورش نیز حکومت‌ها و حاکمان و شاهان بسیاری در جهان وجود داشتند و لذا این که کورش هخامنشی، نخستین شاه جهان بوده باشد، سخنی بس نابخردانه و ناشی از توهمات است.[3] همچنین در این راستا، ادعا شده است که کورش، نخستین دادگستر گیتی بود! یعنی شاهان و حاکمانِ پیش از کورش، و حتی جمله انبیاء همگی ظالم و ستم‌گستر بودند (؟!) و کورش (که بخش عظیمی از عمر خود را صرف کشورگشایی و تجاوز به دیگر سرزمین‌ها و کشتار مردم کرد) نخستین دادگستر جهان بود! به راستی چنین ادعایی توسط کدام خردمند، پذیرفتنی است؟

پی‌نوشت:
[1]. بنگرید به: دوم تواریخ، باب 36 آیه 22-23؛ عزرا، باب 1 آیه 1-8 و باب 3 آیه 7 و باب 5 آیه 13-14؛ اشعیا، باب 44 آیه 28 و باب 45 آیه 1؛ دانیال، باب 1 آیه 21 و باب 6 آیه 29 و باب 10 آیه 1. همچنین پیرامون این نکته که چرا کورش در تورات (توسط کاهنان) مورد ستایش قرار گرفته است، بنگرید به: «چرا کورش در تورات مورد ستایش قرار گرفت؟»
[2]. در رابطه با بت‌پرست بودن کورش بنگرید به «کورش هخامنشی و پرستش مردوک»، «هخامنشیان و بعل!»، «سرنوشت کورش از نگاه گزنفون مورخ يونانى»
در رابطه با قتل‌عام مردم بی‌گناه هم امروزه همه دنیا فهمیده‌ اند که ادعای صلح‌طلبی کورش، تنها یک ادعای پوچ و یک بازی بی‌معنا بوده است. در این زمینه بنگرید به مقاله نشریه اشپیگل آلمان: «فرمانروای دروغین صلح!»، «کورش کبیر و مردم اوپیس (گفتاری از جان مانوئل کوک)» و «اوپيس، شهری كه به دست كورش ويران شد (گفتاری از دكتر پرويز رجبی)»
[3]. در جریان باستانگرایی، چنین سخنانی به وفور گفته و شنیده می‌شود که ریشه آن در مصرف افیون است. بنگرید به: «داستان ایمان آوردن گشتاسپ به زرتشت»