پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در نظم نوین جهان که توسط انسان‌هایی پلید برنامه‌ریزی می‌شود جوانان به سمت الحاد و عدم باور به خدا پیش می‌روند خطر رواج این تفکر که سابقۀ هزاران ساله دارد بر کسی پوشیده نیست. این اولین بار نیست که ملحدین، ترویجِ عدمِ اعتقاد به خدا می‌کنند در صفحات تاریخ می‌خوانیم که در زمان امام صادق (ع) شخصی مانند ابن ابی العوجاء (که به لحاظ علمی فردی بسیار قوی بوده است) در مسجد پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌نشسته و افکار و آراء باطل خویش را ترویج می‌کرد. امام صادق (علیه‌السلام) با تجهیز علمی اصحابی مانند هشام بن حکم و مفضل‌بن‌عمر به شبهات بی‌اساس این فرد جواب‌هایی مستدل و متقن می‌دادند. این شیوه برخورد امام صادق(علیه‌السلام) با ملحدین به ما می‌آموزد، مؤمنین باید اعتقاد خود را از راه عقل به دست آورند تا کسی به راحتی آن‌ها را فریب ندهد و اعتقادات آنان را متزلزل نسازد و ثانیا جواب‌هایی فاخر برای شبهات آنان داشته باشند.
در شبکه‌های مجازی افراد ملحدی با نام آتئیست اقدام به انتشار افکار پلید و مادی‌گرایانه خود کرده و بر روی افکار پاک بعضی از جوانان تأثیرات مخربی می‌گذارند. یکی از راه‌های پلید آنان که ظاهراً سرمایه‌گذاری مالی بسیار قوی پشت این جریان می‌باشد کلیپ‌های انیمیشن «من زئوس هستم» می‌باشد.
برآن شدیم کلیپ‌های 34 و 70 و 202 که همه یک موضوع را دنبال می‌کنند و آن‌هم اشکالاتی به چند آیه قرآن می‌باشد را در معرض توجه قرار داده  و آن‌ها را بررسی و نقد کنیم تا انشاءالله جوانان عزیزمان با چشم باز به شبهات بنگرند و هر مسئله‌ای را بدون تحقیق نپذیرند.
زئوس در این سه کلیپ آیه‌هایی از قرآن را مورد بررسی قرار داده و سپس آن‌ها را به صورت کاملاً مغالطه‌ای نقد کرده است. آن آیه‌ها عبارتند از:

«مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیانِ.[الرحمن/19] دو دریاى مختلف را در کنار هم قرار داد، در حالى که با هم تماس دارند.»
«بَیْنَهُما بَرْزَخٌ لایَبْغِیانِ.[الرحمن/20] در میان آن دو برزخى است که یکى بر دیگرى غلبه نمى کند (و به هم نمى آمیزند!).»
«فَبِأَىِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ.[الرحمن/21] پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟!»
«یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ.[الرحمن/22] از آن دو، لؤلؤ و مرجان خارج مى شود.»
«فَبِأَىِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ.[الرحمن/23] پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟!»
«وَ لَهُ الْجَوارِ الْمُنْشَآتُ فِى الْبَحْرِ کَالْأَعْلامِ.[الرحمن/24] و براى او است کشتی!هاى ساخته شده که در دریا به حرکت درمى آیند و همچون کوهى هستند!»
«فَبِأَىِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ[الرحمن/25] پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟!»

« وَهُوَ الَّذِي مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَيْنَهُمَا بَرْزَخًا وَحِجْرًا مَحْجُورًا[فرقان/53] و اوست كسى كه دو دريا را موج‏زنان به سوى هم روان كرد اين يكى شيرين [و] گوارا و آن يكى شور [و] تلخ است و ميان آن دو مانع و حريمى استوار قرار داد.»

« وَمَا يَسْتَوِي الْبَحْرَانِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ سَائِغٌ شَرَابُهُ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَمِنْ كُلٍّ تَأْكُلُونَ لَحْمًا طَرِيًّا وَتَسْتَخْرِجُونَ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا وَتَرَى الْفُلْكَ فِيهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ. [فاطر/12] و دو دريا يكسان نيستند اين يك شيرين تشنگى‏‌زدا [و] نوشيدنش گواراست و آن يك شور تلخ‏مزه است و از هر يك گوشتى تازه مى‏!خوريد و زيورى كه آن را بر خود مى‏پوشيد بيرون مى‏آوريد و كشتى را در آن موج‏شكاف مى‏بينى تا از فضل او [روزى خود را] جستجو كنيد و اميد كه سپاس بگزاريد.»

اشکالات:
اشکال نخست: اشکالی که در تمامی این کلیپ‌ها  شاهد آن هستیم این است که زئوس می‌گوید: در قرآن کریم خداوند متعال فرموده است: «دو دریا مختلف (شور و شیرین) در کنار هم قرار داده‌ایم!» در حالی که دریای شیرین وجود ندارد؟!

بررسی و نقد:
در این آیه‌های قرآن کریم خداوند متعال اشاره به «الْبَحْرَیْنِ: دو بحر» دارد. اولا: باید ببینیم معنای «بحر» چیست؟ ثانیا: آیا طبق ادعای ایشان دریای شیرینی اصلا روی زمین وجود ندارد؟!
اما معنای لغوی «بحر» یعنی: «مکانی فراخ در زمین دارای آب بسیار.»[1] پس با این تفسیر لغوی «بحر»، شامل رودخانه‌های وسیع و دریاچه‌ها نیز می‌شود همچنان‌که بارها در آیات قرآن کریم از نهرهاى عظيم به «بحر» نام می‌برد. مانند داستان موسى كلمه «بحر» به رود عظيم نيل اطلاق شده است.[2]
درياهاى آب شور در سراسر كره زمين گسترده است، اما درياى آب شيرين كجاست؟ در پاسخ بايد گفت: دريا و درياچه‌هاى آب شيرين نيز در كره زمين كم نيستند مانند درياچه‌هاى آب شيرين ايالات متحده، یا جایی که دریای شمال و دریای بالتیک به هم می رسند و ... . به علاوه طبق آن‌چیزی که در بالا گفتیم نهرهاى عظيم را در لغت عربی دريا مى‌نامند. از اين گذشته‌، پيشرفت آب نهرهاى عظيم در درياها با توجه به اين‌كه آب‌هاى شور را به عقب مى‌رانند و تا مدتى با آن مخلوط نمى‌شوند خود درياهاى عظيمى از آب شيرين را تشكيل مى‌دهند.

اشکال دوم: مسئله بعدی که باید مورد بررسی قرار بگیرد این است که وی می‌گوید: هرجا دوآب شیرین و شور کنارهم باشند مخلوط می‌شوند و در جایی مثال می‌زند: یک لیوان را در نظر بگیرید و یک حائل وسط آن قرار دهید و یک طرف نمک بریزید و سپس حائل را برداریم آن‌دوباهم مخلوط می‌شوند و سپس نتیجه می‌گیرد این‌که قرآن کریم فرموده است مخلوط نمی‌شود اشتباه هست! وی در جایی دیگر می‌گوید: مسلمانان در زمان گذشته چاه می‌زدند و به مخازن آب شیرین می‌رسیدند و پیش خود فکر کردند دريایی از آب شيرين در اعماق زمین وجود دارد، (حتی زیر دریاهای شور!) ولی حائلی بین آن‌ها وجود دارد که با آب‌هاى درياها مخلوط نمى‌شود. کماکان که لؤلؤ و مرجان از آب‌هاى شیرین به دست نمى‌آید در حالی که از آیات بعدی این‌گونه فهمیده می‌شود که لؤلؤ و مرجان در دو دریا وجود دارد! پس پیامبر عزیز اسلام محمد مصطفی (صلی‌الله‌علیه‌وآله) اشتباه کرده است!

بررسی و نقد:
اولاً: مقایسه دو دریا با یک لیوان که دو قسم شده نوعی تحریف و مغالطه است که در تمام کلیپ‌های من خدا هستم یا زئوس دیده می‌شود  و این اشتباه و گمراه کننده است.
ثانیاً: برای روشن شدن مطلب، (إشکال آب‌های زیر زمینی) سخن مفسر بزرگ قرآن علامه طباطبایی (رحمه‌الله) را در مورد این مطلب می‌آوریم تا قضیه برای همگان روشن شود که چگونه این سخن را نیز تحریف نموده‌اند: «مراد از دو دريا دو درياى معين نيست، بلكه دو نوع دريا است، يكى شور كه قريب سه‌چهارم كره زمين را در خود فرو برده، كه بيشتر اقيانوس‌ها و درياها را تشكيل مى‌‏دهد، و يكى هم درياهاى شيرين است كه خداى تعالى آن‌ها را در زير زمين ذخيره كرده و به صورت چشمه‏‌ها از زمين مى‏‌جوشد، و نهرهاى بزرگ را تشكيل مى‏‌دهد، و مجددا به درياها مى‏‌ريزد، اين دو جور دريا يعنى درياهاى روى زمين و درياهاى داخل زمين همواره به هم اتصال دارند، هم در زير زمين و هم در روى زمين، و در عين اين‌كه «يلتقيان» برخورد و اتصال دارند نه اين شورى آن‌را از بين مى‏‌برد و نه آن شيرينى اين‌را، چون بين آن دو حاجز و مانعى است كه نمى‏‌گذارد در وضع يكديگر تغييرى بدهند، و آن مانع، خود مخازن زمين و رگه‏‌هاى آن است، كه نه مى‏‌گذارد درياى شور به درياى شيرين تجاوز نموده، و آن را مثل خود شور كند، و در نتيجه زندگى جانداران را تهديد نمايد، و نه درياى شيرين به درياى شور تجاوز نموده بيش از اندازه از زمين بجوشد، و زياده از اندازه به دريا بريزد، و دريا را شيرين سازد، و در نتيجه مصلحتى را كه در شورى آب درياها است كه يا تصفيه هوا است و يا مصالحى ديگر از بين ببرد.
و نيز به طور دائم درياهاى شور، درياهاى شيرين را از اين راه كمك مى‏‌كند، كه آب خود را به ابرها داده، و ابرها آن را بر زمين مى‏‌بارد، و زمين باران را در خود فرو برده مخازن خود را پر مى‏‌كنند، و همين مخازن هم درياهاى شور را كمك می‌نماید، همان‌طور كه گفتيم از زمين مى‏‌جوشد و به صورت نهرهاى كوچك و بزرگ به دريا مى‏‌ريزد.»[3]

ثالثاً: علامه طباطبایی(ره) در مورد این اشکال که لؤلؤ و مرجان در دریای شیرین وجود ندارد می‌فرمایند: «اشكال از اصل بى مورد است، و دو دريا در داشتن «حليه» (لؤلؤ و مرجان) مشتركند، هم‌چنان كه كتاب‌هايى كه در اين‌گونه مسائل بحث مى‏‌كنند، وجود حليه در هر دو نوع دريا را مسلم دانسته‏‌اند.»[4]«و از آن جمله دائرة المعارف بستانى است، كه در ماده كلمه «صدف» گفته است: مرواريد در آب شيرين نيز توليد مى‏‌شود، و هم‌چنين در تحت عنوان «آمريكانا EneycloPoedia» و عنوان «بريطانيا EncycloPoedia» گفته كه: مرواريد در آب‌هاى شيرين نيز يافت مى‏‌شود، و نام چند نهر شيرين را در آمريكا و اروپا و آسيا برده‏‌اند كه از آن‌ها مرواريد استخراج مى‏‌شود.»[5]

رابعاً: اصل قضیه مخلوط نشدن دریا شیرین و دریای شور چیست؟ آیا اصلا با هم مخلوط نمی‌شوند؟! برای جواب این سؤال نیز سراغ کتاب تفسیر «نمونه» می‌رویم تا ببینیم قضیه از چه قرار است: «به هر حال اين آيه يكى ديگر از مظاهر شگفت انگيز قدرت پروردگار را در جهان آفرينش ترسيم مى‌كند كه چگونه يك حجاب نامرئى، و حائل ناپيدا در ميان درياى شور و شيرين قرار مى‌گيرد و اجازه نمى‌دهد آن‌ها با هم آميخته شوند. البته امروزه ما اين را مى‌دانيم كه اين حجاب نامرئى همان تفاوت درجه غلظت آب شور و شيرين و به اصطلاح تفاوت وزن مخصوص آن‌ها است كه سبب مى‌شود تا مدت مديدى به هم نياميزند.
گر چه جمعى از مفسران براى پيدا كردن چنين دو دريائى در روى كره زمين به زحمت افتاده‌اند كه در كجا درياى آب شيرين در كنار آب شور قرار گرفته و مخلوط نمى‌شود، ولى اين مشكل نيز براى ما حل شده است، زيرا مى‌دانيم تمام رودخانه‌هاى عظيم آب شيرين كه به درياها مى‌ريزند در كنار ساحل، دريائى از آب شيرين تشكيل مى‌دهند و آب‌هاى شور را به عقب مى‌رانند و تا مدت زيادى اين وضع ادامه دارد، و به خاطر تفاوت درجه غلظت آن‌ها از آميخته شدن با يكديگر ابا دارند، و هر يك به ديگرى «حجرا مهجورا» مى گويد: پس مسلمانان هرگز نمی‌گویند این دو آب اصلا با هم مخلوط نمی‌شوند تا این اشکال شما وارد شود که دهانۀ رودخانه‌های بزرگ لحظه به لحظه زیادتر شود و پهنای اقیانوس را بگیرد!
ایشان در ادامه می‌فرمایند: «جالب اين‌كه بر اثر جزر و مد آب درياها كه در شبانه روز دو مرتبه بر اثر جاذبه ماه صورت مى‌گيرد سطح آب دريا به مقدار زيادى بالا و پائين مى‌رود، اين آب‌هاى شيرين كه دريائى را تشكيل داده‌اند در مسیر  همان رودخانه‌ها و نقاط اطراف آن در خشكى پيش مى‌روند و انسان‌ها از زمان‌هاى قديم از اين موضوع استفاده كرده، نهرهاى زيادى در اين‌گونه مناطق دريا كنده‌اند و زمين‌هاى فراوانى را زير كشت درختان برده‌اند كه وسيله آبيارى آن‌ها همين آب شيرين است كه به وسيله جزر و مد بر مناطق وسيع گسترش مى‌يابد.
هم اكنون در جنوب ايران شايد ميليون‌ها نخل وجود دارد كه ما قسمتى از آن‌را از نزديك مشاهده كرده‌ايم كه تنها با همين وسيله آبيارى مى‌شوند، و در فاصله زيادى از ساحل دريا قرار گرفته‌اند، در سال‌هائى كه بارندگى كم و آب رودخانه‌هاى عظيمى كه به دريا مى‌ريزد تقليل پيدا كند گاهى آب شور غلبه مى‌كند كه مردم كشاورز اين سامان از آن سخت نگران مى‌شوند زيرا به زراعت آن‌ها لطمه مى‌زند.
ولى معمولاً چنين نيست و اين آب عذب و فرات (گوارا و شیرین) كه در كنار آن آب ملح و اجاج (شور و تلخ) قرار گرفته، به آن آميخته نمى‌شود، سرمايه بزرگى براى آن‌ها محسوب مى‌شود.
ناگفته پيدا است وجود علل طبيعى در اين‌گونه مسائل هرگز از ارزش آن‌ها نمى‌كاهد مگر طبيعت چيست ؟ جز فعل خدا و اراده و مشيت پروردگار است كه اين خواص را به اين موجودات داده ؟!
جالب اين‌كه هنگامى كه انسان با هواپيما از  مناطق التقاء دو بحر مى‌گذرد، منظره اين دو آب كه رنگ‌هاى متفاوتى دارند و با هم آميخته نمى‌شوند به خوبى نمايان است كه انسان را به ياد اين نكته قرآنى مى‌اندازد.»[6]

پی‌نوشت:

[1]. مفردات راغب، راغب اصفهانی، داراحیاء التراث العربی، بیروت، ص 42.
[2]. بقره، آیه 50؛ شعراء، آیه 63؛ اعراف،  آیه 138.
[3]. تفسیر المیزان، علامه طباطبایی، داراحیاءالتراث العربی، بیروت، ج 19، ص 88.
[4]. همان، ج17، ص23.
[5]. همان، پاورقی.
[6]. تفسیر نمونه، آیت‌الله مکارم شیرازی و گروه نویسندگان، سایت تبیان، سوره فرقان ذیل آیه 53.