متن مقاله
دو قبیله بزرگ قریش یعنی بنی هاشم و بنی امیه، ساکنان همیشگی در جوار خانه کعبه بوده‌اند و از دیر باز خاندان بنی امیه بر سر تصاحب کلیدداری و رسیدگی به حجاج بیت‌الله الحرام و ریاست بر مردم مکه و ... با بنی هاشم اختلاف و نزاع داشتند و این نزاع و کینه و حسادت که از طرف ایشان نسبت به بنی هاشم روی داد تا زمان پیامبر اسلام ادامه داشت تا این‌که با فتح مکه این خاندان خبیث و ملعون منزوی شدند، اما اینان آتش زیر خاکستری بودند تا در فرصت مناسب مثل شعله‌های آتش سر برآورند و عقده و کینه خود را بروز دهند که این امر در زمان خلفای غاصب رخ داد و از افراد این خاندان، معاویه از این فرصت استفاده کرد و در مناطق شامات از طرف خلفای وقت به عنوان والی برگزیده شد و بعد از خلفا، در مقابل خلیفه چهارم، حضرت علی (علیه‌السلام) قد علم کرد و تابع آن حضرت که از خاندان بنی‌هاشم بود، نشد و به نافرمانی و سرکشی روی آورد.
تاریخ خود گواه بر این است که این خاندان پلید چه دشمنی‌هایی که با پیامبر و اهل بیت او نکردند، تا جایی که معاویه به اطرافیان خود گفته بود که نام این مرد هاشمی (محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله) روزی چند نوبت بر سر زبان‌ها و در منارها برده می‌شود و تا من این نام را دفن و محو نکنم، آرام نخواهم نشست.[1]
اینان در حقیقت به مصداق آیه شریفه که خداوند در قرآن به آن اشاره کرده و می‌فرماید: «يُرِيدُونَ لِيُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ.[صف/8] آنان می‌خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند...» می‌خواستند نور هدایت و ... را خاموش کنند و اثری از اسلام و پیامبر و جانشینان به حق آن رسول خاتم برجا نگذارند، اما خداوند با حکمت خود نگذاشت، این نور و روشنایی خاموش شود و بر دوست و دشمن مسجّل شد که خودشان و دودمان پلیدشان محو و نابود شدند و جز لعن و نفرین ابدی چیزی برای خود باقی نگذارند و از طرف دیگر این پیامبر و نسل با شرافتش بود که باقی ماند و روز به روز گسترش نسل پیامبر اکرم در سرتاسر گیتی نمایان‌تر و آشکارتر گردید، و همگان به آن اذعان دارند. 

مثلاً: علمای بزرگ اهل سنت مانند موصلی درباره‌ی گسترش نسل پیامبر از حسین بن علی (علیهماالسلام) این طور می‌نویسد که: بسیار شگفت آور و محل تعجب است که یزید بن معاویه در حال مردن بیست فرزند پسر داشت و امروزه از نسل او یک نفر هم باقی نمانده است. ولی شگفت آور این‌که از پسر پیامبر حسین بن علی جز زین العابدین را باقی نگذاشت و خداوند نسل او را گسترش داد و در بلاد مسلمین منتشر گردیدند...[2]
و هم‌چنین قندوزی نوشته است که: خدا بر اساس خواست خود از صلب امام زین العابدین (علیه‌السلام) بسیاری از اهل بیت نبوّت را آفرید و آنان را در شرق و غرب پراکنده کرد، ولی از یزید و خاندان او چیزی باقی نماند، بلکه به آتش جهنم گرفتار شدند و خداوند صادق‌ترین گویندگان است که فرمود: «إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ.[کوثر/1] ما به تو کوثر عطا کردیم.»[3]
در نتیجه تو خود از این مجمل کلام مفصل خوان.

پی‌نوشت:

[1]. شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، مکتبه آیه الله نجفی مرعشی، قم، ایران، ج1 ص463.
مروج الذهب، مسعودی، منشورات دار الهجره، قم، ایران، ج9 ص49.
[2]. مناقب آل محمد...، موصلی، موسسه الاعلمی للمطبوعات، بیروت، لبنان، (1424ق)، ص104.
[3]. ینابیع الموده، قندوزی، دار الاسوه للطباعه و النشر، قم، ایران، ج3 ص158ق باب65.