پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ برخی در جامعه امروز ما، کورش کبیر و حاکمیت هخامنشی را یک حاکمیت آرمانی می‌دانند. ما در این نوشتار قصد نداریم این باور را نقد کنیم، اصلاً و ابداً...؛ فقط می‌خواهیم بگوییم که رفتارِ کورش کبیر در قِبالِ اغتشاشگران و شورشیان چگونه بود؟

در منابع تاریخی می‌خوانیم، پس از اینکه کورش کبیر لودیا (و پایتخت آن، سارد) را فتح کرد، شاه آن سرزمین (کـرُزوس) از کورش خواهش می‌کند که لودیا را ویران نکند. کورش ضمن پذیرش درخواست کـرُزوس، دستور داد تا تمام کسانی را که در شورش سارد دست داشته‌اند را بازداشت کرده؛ به بردگی بفروشند.[1] در ترجمه انگلیسی تاریخ هرودوت نیز همین گفتار (enslave، یعنی به بردگی گرفتنِ آن بخت‌برگشتگان) آمده است:

Cyrus was pleased by this counsel; he relented in his anger and said he would follow Croesus' advice. Then calling Mazares, a Mede, he told him to give the Lydians the commands that Croesus advised; further, to enslave all the others who had joined the Lydians in attacking Sardis; and as for Pactyes himself, by all means to bring him into his presence alive.[2]

همچنین مایکل لمونس می‌نویسد کورش کبیر در حمله به اوپیس، کسانی که علیه او سرکشی و اغتشاش کردند را قتل عام کرد.[3]

پی‌نوشت:
[1]. تاریخ هرودت، ترجمه مرتضی ثاقب‌فر، تهران: انتشارات اساطیر، 1389، ج1، ص 173-174
[2]. بنگرید به:
Herodotus, with an English translation by A. D. Godley. Cambridge. Harvard University Press. 1920. Book 1, Chapter 156 : 2.
[3]. بنگرید به: «قتل عام مردم اوپيس به دست كورش كبير در گفتار مايكل لمونس»

نوشتار مرتبط: اغتشاش در تاریخ ایران