پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ ازدواج موقت یکی از سنن شرعی و الهی است، که خداوند آن را تشریع کرده است و بنابر نقل جوامع روایی شیعه و سنی، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و اصحاب، این ازدواج را جایز می‌دانستند، تا این‌که عمر از آن نهی کرد.[1] و به این ترتیب اهل سنت به پیروی از «عمر»، «ازدواج موقت» یا «متعه» را حرام اعلام کردند و چنین ازدواجی را در حکم زنا دانستند.
اکنون بزرگان وهابی، برای حفظ جوانان از گناهان جنسی، چاره‌ای اندیشیده‌اند، تا ازدواج موقت را مشروعیت بخشند، به این‌ترتیب مفتیان وهابی، وارد کارزار شده، و فتوا دادند: اگر مردی با زنی قصد ازدواج موقت داشته باشد، به شرط این‌که چیزی از زمان و مدت به همسرش نگوید، ازدواج او صحیح و درست است، زیرا ارکان و شروط ازدواج، رعایت شده است.
بن باز، مفتی بزرگ سعودی، در پاسخ از فردی که پرسیده بود، حکم «ازدواج به نیت طلاق»[2] در اسلام چیست؟ گفت: هر چند در صحت چنین ازدواجی، بین اهل علم اختلاف است، ولی اکثراً این ازدواج را جایز دانسته‌اند، زیرا زوج، نیت طلاق را، به «اولیاء زوجه» و «زوجه» نگفته است. از این‌رو با «متعه» فرق می‌کند. بنابراین «زواج بنیه طلاق» نزد جمهور اهل علم، صحیح و شرعی است. به این‌ترتیب بعد از انقضاء مدتی که زوج در نیت داشت، همسرش از او جدا می‌شود. اما اگر در ازدواج، زمان شرط شود، مثلاً مرد به زن بگوید دو ماه با تو ازدواج می‌کنم، این همان ازدواج موقت و حرام است.[3]
اکنون از جناب بن باز، مفتی بزرگ وهابیون می‌پرسیم، این چه‌کار زشت و احمقانه‌ای است، که اگر مرد به همسرش مدت زمان ازدواج را بگوید و با صداقت و راستی همه چیز را با زن در میان بگذارد، این ازدواج حرام است. اما اگر با نیرنگ و کلک، زن و دختری را بفریبد و به او و اطرافیانش بگوید من قصد ازدواج دائم با او را دارم، ولی نیت ازدواج موقت داشته باشد، حلال و طیب است؟
آیا این کار، بازی با احساسات یک دختر و زن نیست؟ آیا این کار، به سُخره گرفتن اقوام و خویشان آن زن نیست؟ آیا اسلام، به سخره گرفتن احساسات یک زن را جایز دانسته است؟ آیا اسلام کذب و دروغ را بر صدق و راستی برتری داده است؟ از چه زمانی کذب و دروغ، بر صدق و راستی ترجیح پیدا کرده است؟! آیا «متعه» یا «صیغه موقت» که مرد، با راستی و صداقت، مدت زمان ازدواج را به زن اعلام می‌کند، و در صورت تمایلِ زن، با او ازدواج می‌کند، بهتر است، یا ازدواج به نیت طلاق (که مردی با دروغ، زنان و دختران را می‌فریبد و با احساسات آن‌ها بازی می‌کند)؟!

پی‌نوشت:

[1]. «تَمَتَّعْنَا مَعَ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ , وَمَعَ أَبِي بَكْرٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ، فَلَمَّا وُلِّيَ عُمَرُ خَطَبَ النَّاسَ فَقَالَ: " إِنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ هَذَا الرَّسُولُ , وَإِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ هَذَا الْقُرْآنُ , وَإِنَّهُمَا كَانَتَا مُتْعَتَانِ عَلَى عَهْدِ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ , وَأَنَا أَنْهَى عَنْهُمَا وَأُعَاقِبُ عَلَيْهِمَا , إِحْدَاهُمَا مُتْعَةُ النِّسَاءِ وَلَا أَقْدِرُ عَلَى رَجُلٍ تَزَوَّجَ امْرَأَةً إِلَى أَجَلٍ إِلَّا غَيَّبْتُهُ بِالْحِجَارَةِ , وَالْأُخْرَى مُتْعَةُ الْحَج». البيهقي، أحمد بن حسين (م 458)، السنن الكبرى، تحقيق: محمد عبد القادر عطا، دار الكتب العلمية، بيروت، الطبعة: الثالثة، 1424 هـ. ق.، ج7، ص335. مسند أبي عوانة،الإمام أبي عوانة يعقوب بن إسحاق الاسفرائني،الناشر دار المعرفة، بيروت، ج2، ص339.
[2]. زواج به نیت طلاق: مرد در هنگام ازدواج، بدون این که به همسرش چیزی بگوید، نیت طلاق می‌کند، یعنی مرد برای موقت کردن ازدواج، از ابتدا قصد طلاق دارد، ولی به همسرش چیزی نمی‌گوید. اکثر علمای وهابی فتوی به صحت این ازدواج داده‌اند و آن را دارای ارکان ازدواج می‌دانند.
[3]. الموقع الرسمی لامام ابن باز، «حکم الزواج بنیه الطلاق».
«سائل: أنا موظف مغترب في المملكة في مدينة الرياض، وأنا سوري الجنسية، أرغب التزوج بطريقة زواج بنية الطلاق، فما حكم الإسلام في هذا، خاصة أنه عندما ينتهي عقد العمل في المملكة أريد أن أطلق وأسافر؟ أفيدوني أفادكم الله؟
بن باز: هذه المسألة فيها خلاف بين أهل العلم، والأكثرون على جواز ذلك؛ لأن النية داخلية ليس فيها مشارطة بينه وبين أهل الزوجة ولا بينه وبين الزوجة فليس هذا من باب المتعة، بل هذا نكاح شرعي صحيح عند جمهور أهل العلم، وكونه ينوي الطلاق في المستقبل عند سفره أو عند حاجة أخرى لا يضره ذلك هذا شيء مباح له، الطلاق مباح له عند الحاجة إليه، ولكن ليس بشرط أما إذا شُرط عليه ذلك أنه يطلق في وقت كذا بعد شهر بعد شهرين بعد سنة أو اتفق على ذلك هذه المتعة المحرمة لا يجوز، لكن مادام هذا شيئاً في نفسه ليس بينه بينهم فيه شرط وإنما هو بينه وبين الله - عز وجل - فهذا لا يضر النكاح على الصحيح عن جمهور أهل العلم.»