پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در قرآن درباره کسانی‌که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) را اذیت می‌کنند، چنین می‌خوانیم که: «إِنَّ الَّذينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً مُهيناً.[احزاب/57] آن‌ها كه خدا و پيامبرش را آزار مى‌‏دهند، خداوند آنان را از رحمت خود در دنيا و آخرت دور ساخته، و براى آن‌ها عذاب خواركننده‌‏اى آماده كرده است.» طبق این آیه شریفه، ايذاء پيامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) مفهوم وسيعى دارد، و هرگونه كارى كه ایشان را آزار دهد، شامل می‏‌شود، اعم از كفر و الحاد و مخالفت دستورات خداوند و....
اما در  صحیح مسلم به نقل از عمر بن الخطاب مى‌نويسد كه عائشه و حفصه با هم‌پيمانى خود بر ضدّ رسول خدا (صلى الله عليه و آله) آن حضرت را اذيت كرده بودند. عمر بن خطاب می‌گوید: «نزد عائشه رفتم، گفتم: اى دختر ابوبكر، كارت به آن‌جا رسيده است، كه رسول خدا را اذيت مى‌كنى؟! گفت: اى پسر خطاب! تو با من چه كار داری؟ به فكر مشكلات دختر خودت باش! سپس نزد حفصه رفتم و گفتم: چرا پيامبر خدا را اذيت مى‌كنى؟...» [1]
اکنون چند سوال از موافقین سقیفه باور می‌کنیم.
سوال اول: آیا به‌راستی سقیفه باوران، این روایت را ندیده‌اند، یا آن را دیده‌اند و از آن به علت مصالحی چشم‌پوشی کرده‌اند؟ به‌راستی سقیفه باوران چه توجیهی درباره این حدیث دارند؟
سوال دوم: در این روایت عمر بن خطاب تصریح کرده است که حفصه و عایشه، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) را اذیت می‌کردند. اکنون سوال این است که یا عمر بن خطاب به عایشه تهمت زده است که در این صورت، عمر کار بسیار زشتی مرتکب شده است. (آیا موافقین سقیفه این را می‌پذیرند) یا این‌که اذیت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) توسط عایشه و حفصه حقیقت دارد، که در این صورت مشمول آیه‌ای که گذشت، می‌باشند.

پی‌نوشت:

[1]. جهت مشاهده اسکن کتاب کلیک کنید