ای عایشه! تو واسطه میان رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و امت او هستى. حجاب تو همچنان بر حرمت خود باقى است. قرآن کریم اعمال تو را محدود کرده و تو نباید آن محدودیت اعمال را فراخى و گسترش دهى. قرآن امر کرده صدایت آرام باشد، تو آن را بلند نکن و فریاد نزن. تو به طور حتم مى‌دانى اگر ستون دین کج شود، به واسطه همت زنان راست نمى‌گردد.

بعد رحلت پیامبر و غصب خلافت که با دسیسه برخی افراد فرصت طلب، مسیر هدایت مردم و دین اسلام منحرف گشت و این امر مهم به غیر اهلش رسید و حضرت علی (ع) به‌خاطر مصالح اساسی اسلام از حق مسلّم خود چشم‌پوشی کرد تا اسلام حقیقی که با خون جگر خوردن پیامبر و اصحاب راستینش به ثمر نشسته بود نابود نشود، پس سکوت کرد و خلفا از حضرتش مشورت می‌گرفتند.

موضوع خلافت و جانشینی پیامبر گرامی اسلام از جمله موارد اختلافی بین مسلمانان است که برای شایستگی امر خلافت ، تنها راه رسیدن به فرد لایق و شایسته، برسی صلاحیت‌ها و نقاط مثبت و منفی در زندگی ایشان است که می‌تواند راه را برای به دست آوردن حقیت در پیش روی ما باز کند. که تاریخ با بیان نکات و حوادث آن زمان این امکان را فراهم آورده است.

شيعيان وقتى نام پيامبر اكرم (صلی الله عليه و آله و سلم) را بر زبان می‌آورند يا به قلم می‌نویسند، می‌گويند: «صلی الله علیه و آله و سلم»، در حالى‌كه اهل‌سنت، كلمه (آل محمد) را حذف می‌کنند و می‌نویسند: «صلی الله علیه و سلم» و اين در حالى است كه وقتى به مجامع حديثی اهل‌سنت مراجعه می‌كنيم، می‌بينيم كه رسول خدا از فرستادن صلوات ابتر و بدون ذكر آلش منع کرده است.

زمانی که خلافت و جانشینی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در دستان عثمان قرار گرفت، خلیفه سوم با همان رویکرد خلیفه دوم با معاویه معامله کرد و ادامه دهنده همان سیاست‌های دوگانه خلیفه دوم نسبت به معاویه بود، چرا که برای تثبیت و استحکام پایه‌های حکومت معاویه تلاش مضاعف را در دستور کار خود قرار داد.

بعد از رحلت پیامبر اکرم و جریان سقیفه، جانشینی آن حضرت با دسیسه‌های برخی از اصحاب فرصت طلب از محل اصلی خود خارج گردید و به افرادی رسید که به اقرار خودشان بهتر از دیگران نبودند، و با مرگ ابوبکر خلافت به یار دیرینش رسید. که او هم با منش اسلامی فاصله زیادی داشت و هیچ صفت پسندیده‌ای که بشود او را خلیفه مسلمانان نامید، نداشت.