اشو، شخصیتی است هندی که گسترش تعالیم خود را مرهون آمریکاست. او بیش از هفت‏‌هزار سخنرانی داشت اما هیچ‌‏گاه کتابی ننوشت، تمام تعالیم او در این سخنرانی‌‏ها بیان شده‏ است. وی دارای شخصیتی شهوت‌‏ران، متکبر و مغرور بود و خود را هم‏‌طراز و یا بالاتر از مسیح می‌‏دانست. اصول اصلی تعالیم او را عشق، سم بودن نفس، نفی ذهن، درون‌‏گرایی، مراقبه و...

عرفان «کاستاندا» که از آن با نام «عرفان ساحری» یاد می‏‌شود از درون نوشته‌‏های کارلوس کاستاندا برخاسته است. این عرفان گاهی با نام «عرفان عقاب» معرفی می‌‏شود. کاستاندا که در رشته مردم‏‌شناسی مطالعه می‏‌کرد شروع به نوشتن گزارش‏‌هایی نمود که از استاد ادعایی‏‌اش «دون خوان» حکایت داشت. او در راه رسیدن به معنویت و با راهنمایی‌‏های این استاد...

اغلب قائلین به تناسخ، دلیل عقلی و برهانی بر اثبات تناسخ ندارند. آن‌‏ها بیش‏تر تلاش می‏‌کنند با سخنانی ذوقی و شیرین، بدون قوه استدلال، بر خیال مخاطبان خود سوار شوند و تناسخ را باوری زیبا ارائه کنند. همان‌‏گونه که پیداست مهم‏‌ترین دلیل ردّ تناسخ را می‌‏توان بدون دلیل بودن آن دانست؛ اما به جهت پررنگ شدن خیال اثبات تناسخ، برخی ادلّه آن‏‌ها نقل و نقد می‌‏شود...

کم‌تر آیینی یافت می‌شود که به سوی معنویت و عرفان دعوت نماید، ولی خدا را در آموزه‌های خود مطرح نکند. بسیاری از معنویت‌های جدید به‌صورت پررنگی دم از خدا زده‌اند و مخاطب خداخواه و خداجو را با همین شعار صید می‌کنند. کسانی که قصد دارند حضور خداوند و ارتباط با آن ذات مقدس را عمیق‌تر درک نمایند به این شعار اکتفا می‌کنند و این ادعا را دلیل بر خدامحوری آن مکتب پنداشته، خوش‌بینانه همۀ گفته‌ها را با همین معیار می‌سنجند؛ در نتیجه به‌سرعت تعلیمات دیگر را می‌پذیرند.

بی‌گمان بازی‌ها نخستین گام ورود کاربران به دنیای رایانه‌هاست. امروزه بازی‌های رایانه‌ای گسترش زیادی پیدا کرده و افراد زیادی به خصوص کودکان، بخش زیادی از وقت خود را با این بازی‌ها می‌گذرانند. برخلاف بزرگسالان که بازی را سرگرمی می‌دانند، بازی جدی‌ترین بخش زندگی کودکان است. تعداد مخاطبان بازی‌های رایانه‌ای در سال‌های گذشته افزایش چشم‌گیر داشته و این بازی‌ها به یکی از پر هوادارترین سرگرمی‌های موجود تبدیل شده‌اند.

مخاطب یک فیلم، به صورت ارادی تصمیم می‌گیرد که قوۀ فکر و اندیشۀ خود را موقتا تعطیل کرده و به خویشتن بقبولاند که آن‌چه می‌بیند همه واقعیت‌اند و هیچ توهم و تخیلی در کار نیست! این در حالی است که بیننده ممکن است بسیاری از شخصیت‌های فیلم را به همراه گذشتۀ آن‌ها و جزئیات زندگی‌شان دقیقا بشناسد؛ اما تصمیم می‌گیرد تمام نقش‌هایی را که بازیگران به عهده گرفته‌اند، واقعی فرض کند و قوای معنوی و احساسی خود را برای درک این نقش، با فیلم همراه کند؛ به گونه‌ای که گاهی هنگام تماشای یک فیلم، به خشم می‌آید یا به گریه می‌افتد.