احکام وآموزه های بهائی
نویسندگان بهائی در حالی پیش شرط ترویج اتحاد و یگانگی را وجود اتحاد درونی دانستند که با این شرط، خود را خارج کرده و شعار وحدت عالم انسانی در بهائیت را بی‌معنا ساخته‌اند.
بهائیان امتیاز بهائیت نسبت به اسلام و مسیحیت، انتخاب عبدالبهاء به عنوان جانشینی و جلوگیری از بروز انشعابات در فرقه بهائی معرفی می‌کنند. این در حالیست که نه به وصیت پیامبرخوانده این فرقه عمل شد و نه از انشعاب در بهائیت پیشگیری شد.
تشکیلات بهائیت در پیام خود، میراث معنوی عبدالبهاء برای ایرانیان را ترویج صفات شایسته، خِرد ورزی، تحول اخلاقیات و پیشرفت و اعتلای ایران عنوان کرد. اما بر خلاف این ادعا، عبدالبهاء در کنار توهین، تحقیر و سرزنش ایرانی ها به دلیل نپذیرفتن فرقه الحادی بهائیت، به ستایش استعمارگران پرداخته و آنان را برای غارت ایران تهییج کرده است.
تشکیلات بهائیت در آفریقای جنوبی، کلیدواژه تبلیغی خود را حول محور برابری نژادی و تساوی زن و مرد معرفی می‌کند. این در حالیست که پیشوایان بهائیت به تحقیر برخی نژادها پرداخته و موضوع نادرست برابری جنسی را در کلام و احکام خود نقض کرده‌اند.
سنّ هَرَم در بهائیت بدین معناست که افراد بالاتر از هفتاد سال از اجرای احکامی چون نماز و روزه معاف می‌شوند. اما اگر تکالیف پروردگار برای رشد و تعالی بشر وضع شده‌اند، دیگر معافیت از آن چه معنی خواهد داشت؟
تشکیلات بهائیت در مقاله‌ای به بهانه‌ی صدمین سالگرد سفر عبدالبهاء به آمریکا، او را نخستین ایرانی حامی آزادی‌خواهی و مدافع حقوق زنان و سیاهان معرفی نمود. این در حالیست که عبدالبهاء: به مقابله با جریان مشروطیت در ایران پرداخت؛ جنس زن را پست‌تر از مرد برمی‌شمرد و سیاه‌پوستان را دارای خلقت حیوانی، وحشی و نادان معرفی می‌نمود.
تشکیلات بهائی در آمریکا، بر خلاف باور پیشوایانش، خود را مبدع نشست‌های ضدنژادپرستی در این کشور معرفی نمود. پیشوایان بهائی که نه تنها اطلاق نام انسان بر مخالفین چند میلیاردی خود را گناهی نابخشودنی دانسته‌اند، بلکه برخی نژادها را نیز به باد تحقیر و تمسخر گرفته و حتی برای برده‌داری اربابانشان نیز توجیه تراشیده‌اند!
از جمله تعالیمی که بهائیت با کپی‌برداری از ادیان و مجامع سیاسی روز خود، به عنوان اختراعش معرفی می‌کند، صلح و تشکیل محکمه‌ی کبری است. اما آیا زیاده‌خواهی قدرت‌های بزرگ، ضمانت اجرایی عادلانه‌ای برای آن دادگاه باقی خواهد گذاشت؟! از طرفی، چرا انبیاء احقاق عدالت را در قیام ملّت‌ها برابر مستکبران دانسته‌اند؟!
پیشوایان بهائی در حالی ادعای ابداع تعلیمی به نام تعدیل معیشت را دارند که: اولا: مفهوم تعدیل معیشت در میان ادیان، مسبوق به سابقه بوده. ثانیا: پیشوایان بهائی فقط به وجود مشکل اشاره و راهکاری برای آن معرفی ننموده‌اند. ثالثا: مردم را در مقابل دو مانع بزرگ تعدیل معیشت که همان غارت‌گران و دولت‌های ناکارآمد باشند، امر به سکوت کرده‌اند.
در حالی بهائیت به اشتباه، بر نفی هرگونه تعصب و غیرت دینی و ملّی تأکید می‌کند که سیره‌ی پیشوایان الهی و خواست خدای متعال بر خلاف آن بوده است. لذا می‌توان فهمید که سرمایه‌گذاری ویژه و اصرار تشکیلات بهائیت با حمایت کشورهای سلطه‌گر غربی برای تبلیغ به سبک تبشیری در کشورهای مقاوم اسلامی، نظیر ایران و یمن از کجا نشأت می‌گیرد.
اگر بهائیت از نفی انواع تعصبات، تعصب به معنای غیرت را اراده کرده، مرتکب سخنی غلط شده است. چرا که غیرت فضیلت اخلاقی محسوب شده و نفی آن خلاف فطرت، انسانیت و عقلانیت است و اگر بهائیت از نفی انواع تعصبات، تعصب به معنای یک رذیلت اخلاقی را اراده کرده، در این صورت سخن بی‌سابقه‌ای نخواهد بود و اسلام نیز با این نوع تعصب برخورد کرده است.
یکی از ترفندهای رایج مبلّغان بهائی که برای اثبات ضرورت نسخ ادیان قبلی مورد استفاده قرار می‌دهند، مقایسه‌ی برخی از احکام فقهی و اعتقادی این ادیان با عقل و دستاوردهای علمی است. این در حالیست که ایراد و تمسخر به احکام ادیانی که به دور از تحریف مانده‌اند، در واقع ایراد به شارع آن‌هاست. از طرفی، در حالی بهائیت به ادیان دیگر چنین اشکالاتی می‌گیرد که خود سرشار از آن‌ها است.
تشکیلات بهائیت که تا دیروز عناصر خود را به آشوب و اغتشاش فرامی‌خواند، اینک به سبب دستگیری عناصر وابسته به خود (به اتهام لیدری آشوب‌ها)، با جسارت تمام، ندای مظلومیت سر می‌دهد! این در حالیست که تشکیلات بهائی نیز به نوبه‌ی خود با اخلال در نظام اقتصادی کشور از طریق تلاش برای افزایش تحریم‌ها، قاچاق ارز و... از جمله بانیان وضعیت معیشت کنونی به شمار می‌آید.
با صرف‌نظر از اعتراف بهائیت به اشتراک اصل اُلفت و محبّت در میان ادیان الهی و همچنین نقض این شعار در این فرقه؛ بهائیت منطق خود را بر آن استوار می‌داند که اگر دین سبب هرگونه نزاع شود، نبودش بهتر است. این در حالیست که پیامبران الهی (علیهم السلام) در کنار دعوت به الفت و محبّت، همواره در برابر طاغوت و هر جریان ظالمانه‌ای قیام کرده‌اند.