فضیل رسّان نقل می‌کند که گفته: بر امام صادق (علیه‌السلام) پس از کشته شدن عمویش، زید، وارد شدم؛ به من فرمود: ای فضیل! عمویم زید بن علی کشته شد؟ عرض کردم فدایت شوم، آری! فرمود: خدا او را رحمت کند، آگاه باش! او مومن، عارف و زاهد و عالم و بسیار راستگو بود و اگر پیروز می‌شد، وفا می‌کرد، آگاه باش!

بقیع دارای قبه‌هایی بود که آنها زایل شد، (نابود شد) و به این صورت فضای بقیع وسیع‌تر گردید.
آثار المدینه المنوره، عبدالقدوس انصاری، ص175و176.
مقاله: «جنایات و خباثت‌های سی‌گانه وهابیت نسبت به مسلمین»

عثمان نجدی از مورخان وهابی می‌نویسد:

هنگام مرگ خلیفه، زمانی که یقین کرد که خواهد مرد، افرادی را که شایسته خلافت و جانشینی او بودند را مورد بررسی قرار داد، نهایتاً گفت: «اگر سالم غلام حذیفه زنده بود، جز او کسی را انتخاب نمی‌کردم.»
این نشان از قبول نداشتن شرط قریشی بودن خلیفه، نزد او دارد.

زمانی که پیامبر غنائم جنگی را تقسیم می‌کرد، برای تشویق مشرکان تازه مسلمان، به آنان مقداری سهم بیشتر اعطا کرد که با مخالفت جمعی از جمله ذوالخویصره از بنیان‌گذاران خوارج و متهم کردن پیامبر به عدم رعایت عدالت مواجه شده بود که پیامبر اکرم در پاسخ فرمودند: «اگر عدالت پیش من نباشد، در کجا خواهد بود؟»

طبق نص صریح پیامبر اکرم در جلسه خانوادگی که پس از طلوع اسلام و نزدیک به هشت سال پیش از هجرت پیامبر از مکه به مدینه، هنگام نزول آیه شریفه 214 سوره شعراء، (خویشان نزدیک خود را انذار کن.) صورت گرفته و روایاتی هم ذیل این آیه وارد شده که مشهور به «حدیث یوم الدار» است؛ نهایتاً وقتی پیامبر در آن جمع درخ