متاسفانه از سوی برخی معاندين و دشمنان اهل بیت نسبت به ایمان حضرت ابوطالب شبهاتی مطرح شده و مطالبی بی اساس را بر عليه ايشان گفته‌اند. بعضی از اهل سنت نيز در مقابل اين شبهات فاسد ايستاده و در مقام دفاع از آن حضرت کتاب نگاشته‌اند. يکی از اين کتب، کتاب «أسنی المطالب فی نجاة أبی طالب» می‌باشد که توسط احمد زینی دحلان نوشته شده است.

در روایتی از منابع شیعه آمده که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) امر به تخریب قبور کردند؛ ولی آن روایت، علاوه بر اینکه برخوردار از سند صحیحی نیست، معارض با برخی از آیات قرآن و سیره اهل بیت (علیهم‌السلام) است؛ پس نمی‌توان به آن روایت تمسک جست.

علمای شیعه معتقدند، با این‌که همسران پیامبر معصوم از خطا، اشتباه و حتی گناه نیستند، ولی نسبت قذف به آنان، تهمتی ناروا است؛ اما البانی محدث و روایت‌شناسی که وهابیت به دیدگاه‌های حدیثی و فقهی او اعتنای بسیار زیادی دارند، با وقاحت تمام، احتمال زنای همسران پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را محتمل می‌داند.

وهابیان برگزاری مراسم جشن و شادی در ایام تولد پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و ائمه (علیهم السّلام)، قرائت قرآن، مدح رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) و ائمه (علیهم السّلام) توسط مداحان، اطعام و پخش غذا و پذیرایی از مردم در این گونه مراسم‌ها را به جشن و شادی یهود و نصارا تشبیه می‌کنند و آن را بدعت و حرام می‌دانند.

بعد از رحلت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) قحطی شد صحابه خدمت عایشه آمدند و راهکاری از ایشان خواستند. عایشه گفت کنار قبر پیغمبر (ص) یک دریچه‌ای باز کنید و خداوند را به احترام نبی مکرم قسم دهید تا باران نازل شود. صحابه همین کار را کردند و باران فراوانی نازل شد. این داستان به «حدیث قبه» یا «کواه» معروف است.

مسلمانان در طول تاریخ، به زیارت قبور انبیا، صالحان و علما رفته و با بوسیدن، دست‌کشیدن و گذاشتن صورت بر روی قبور، انبیا، صالحان و علمای خود احترام گذاشته و به آن‌ها تبرک جسته‌اند اما ابن‌تیمیه و اتباع وی این اعمال را حرام دانسته و مسلمانان را به شرک و کفر متهم می‌کنند و آنان را «قبورین» و «عبادت کنندگان قبرها» می‌نامند.