پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در حالی‌که بیش از 120 نفر از بزرگان و علمای اهل سنت، بر ولادت حضرت مهدی در سال 255 هجری و آغاز غیبتش در سال 260 هجری صراحت دارند، در این میان، گروهی از شبهه‌گران وهّابی با عبارات و ترفندهای گوناگون کوشیده‌اند، در اصل این‌که اساساً امام عسکری (علیه السّلام) فرزندی داشته که غیبت نموده باشد یا خیر، تشکیک نموده‌اند؛ از باب نمونه ناصر بن عبدالله قفاری در شبهه‌ای، قضیه میراث امام عسکری (علیه السّلام) بین برادرش (جعفر کذّاب) و مادر امام عسکری را دلیلی بر عدم وجود امام زمان گرفته و گفته است: «همان‌گونه که کتاب‌های شیعه اعتراف کرده‌اند، پس از وفات حسن عسکری (علیه السّلام) ـ امام یازدهم شیعیان ـ در سال 260 هجری، برای او جانشینی دیده نشد و فرزندی آشکار نشد؛ به همین‌رو میراث او را برادر و مادرش تقسیم نمودند.»[1]

در پاسخ به این گفته ناصر بن عبدالله قفاری که «میراث امام عسکری (علیه السّلام) پس از وفات آن حضرت بین برادرش جعفر و مادرش تقسیم شد و این یعنی امام عسکری (علیه السّلام) فرزندی نداشته که اگر می‌داشت به او هم ارث می‌رسید»، باید گفت: گرچه این مطلب صحیح است، اما باز هم این مطلب دلیل نمی‌شود که امام عسکری فرزند نداشته؛ بلکه جعفر بن محمد الهادی (علیه السّلام)، برادر امام عسکری (علیه السّلام) که به جعفر کذّاب مشهور بود، به دروغ ادعای امامت کرد و با زور و تزویر و کمک ایادی خلیفه‌ی عباسی، میراث امام عسکری (علیه السّلام) را تصاحب کرد و آن را به نفع خود تقسیم کرد. شیخ صدوق در کتاب «کمال الدین» می‌نویسد: «ابوخالد کابلی گوید:... امام زین العابدین (علیه السّلام) از پدرش و او نیز از پدرش از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل کرد: چون فرزندم جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی‌طالب (علیهم السّلام) متولد شود، او را «صادق» نامید؛ زیرا پنجمین فرزندش به نام جعفر از روی تجرّی بر خدای عزوجل و دروغ بستن بر او ادعای امامت می‌کند. او نزد خدا «جعفر کذّاب»، مفتری بر خدا و مدعی مقامیست که شایستگی آن را ندارد، مخالف پدر خویش، حسود بر برادر خود و کسی است که می‌خواهد راز خدا در زمان غیبت را فاش سازد. سپس علی بن الحسین (علیهما السّلام) به سختی گریست و فرمود: گویا «جعفر کذّاب» را می‌بینم که سرکش زمان خود را وامی‌دارد، بر تفتیش امر ولیّ خدا و غایب در حفظ الهی و موکل بر حرم پدر خود، از راه جهالت و ولادت او و حرص بر قتل او در صورت ظفر بر او برای طمع در ارث برادرش که به ناحق آن را اخذ کند.»[2]

بنابراین تقسیم ارث امام عسکری (علیه السّلام) بین مادر امام زمان و جعفر کذاب، هرگز دلالت نمی‌کند، که آن حضرت، فرزندی نداشته است. این نکته نیز گفتنی است که بر اساس روایات معتبر، جعفر کذاب نیز بعدها توبه کرد و وعده‌ی بخشش از سوی امام زمان به او داده شد، با این وجود حتی اگر او توبه هم نکرده بود، چگونه می‌تواند تقسیم ارث و تصاحب اموال امام عسکری (علیه السّلام) توسط او، دلیل بر عدم ولادت امام مهدی گردد؟

پی‌نوشت:

[1]. «إذ بعد وفاة الحسن ـ امامهم الحادی عشر ـ سنة 260 لم یر له خلف و لم یعرف له ولد ظاهر فاقتسم ما ظهر من میراثه أخوه جعفر و امّه کما تعترف بذلک کتب الشّیعة نفسها و بسبب ذلک اضطرب أمر الشیعة و تفرّق جمعهم لأنّهم أصبحوا بلا إمام و لا دین عندهم بدون إمام لأنّه هو الحجّة علی أهل الأرض... .» اصول المذهب الشیعة الاثنا عشریة، دار الرضا، الجیزة، ج 2، ص 1004.
[2]. حدّثنا علیّ بن عبدالله الورّاق قال حدّثنا محمّد بن هارون الصّوفیّ عن عبدالله بن موسی عن عبد العظیم بن عبدالله الحسنیّ رضی الله عنه قال حدّثنی صفوان بن یحیی عن إبراهیم بن أبی زیاد عن أبی حمزة الثّمالیّ عن أبی خالد الکابلیّ قال:... قال: حدّثنی أبی عن أبیه علیه السّلام أنّ رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) قال إذا ولد ابنی جعفر بن محمّد بن علیّ بن الحسین بن علیّ بن أبی طالب علیه السّلام فسمّوه الصّادق فإنّ للخامس من ولده ولدا اسمه جعفر یدّعی الإمامة اجتراء علی الله و کذبا علیه فهو عندالله جعفر الکذّاب المفتری علی الله عزّوجلّ والمدّعی لما لیس له بأهل المخالف علی أبیه والحاسد لأخیه ذلک الّذی یروم کشف ستر الله عند غیبة ولیّ الله عزّوجلّ ثم بکی علیّ بن الحسین علیه السّلام بکاء شدیدا ثمّ قال کأنّی بجعفر الکذّاب و قد حمل طاغیة زمانه علی تفتیش أمر ولیّ الله و المغیّب فی حفظ الله والتّوکیل بحرم أبیه جهلا منه بولادته و حرصا منه علی قتله إن ظفر بن و طمعا فی میراثه حتّی یأخذه بغیر حقّه... . کمال الدین و تمام النعمة، ابوجعفر محمد بن علی بن الحسین الصدوق، مؤسسة النشر الاسلامی، قم، ص 319.