رابطه مسلمان با غیر مسلمان چگونه است؟ آیا چون کسی مسلمان نیست و کافر است باید با او در چهارچوب مفهوم جهاد مبارزه کرد؟ یا می شود با او نوعی هم‌زیستی برقرار کرد؟ این سئوالی است که پاسخ به آن در اندیشه جهادی با پاسخ مذاهب اسلامی مختلف است. در اندیشه جهادی تنها راه و زبان ادیان دیگر زبان سلاح است.

یکی از مهمترین تهدیدهایی که امروزه جهان اسلام با آن مواجه است، اندیشه جهادی [1] و مسأله تکفیر مسلمانان است. موضوعی که از نتایج شوم آن، قتل و غارت مسلمین و اسلام هراسی است.

القاعده یکی از جریان‌های تکفیری سلفی است که در سال‌های اخیر در منطقه غرب آسیا جنایات زیادی انجام داده است. شکل گیری این جریان مربوط به سه دهه قبل می‌شود.

جریان‌های سلفی جهادی با برداشت اشتباه از قرآن، به بهانه جهاد فی سبیل الله، کشورهای اسلامی را ناامن کرده و در واقع در صدد کمک و یاری به یهودیان هستند. آنان مسلمانانی را که با نظام‌های عربی رابطه خوبی ندارند، مستضعف می دانند و جهاد برای رهایی آنان را واجب می دانند. این در حالی است که هیچ گونه کمکی به مستضعفین فلسطین که در چنگ یهودیان هستند، نمی‌کنند.

القاعده عراق یا همان داعش، شیعیان را تکفیر کرده و فتوا به جواز قتل آنان داد. نظام عراق با پشتیبانی نیروهای حشد الشعبی و نظام اسلامی ایران توانست بر داعش که مورد حمایت عربستان و آمریکا بود پیروز شود.

بین مفهوم سلف و سلفیه تفاوت معنایی و ماهوی وجود دارد. از این رو در اطلاق سلف و سلفیه باید دقت کرد. واژه سلف در نزد اهل سنت واژه‌ای مقدس است، بر خلاف واژه سلفیه که در قرن اخیر جنایات زیادی انجام داده است.