این چنین نیست که اگر هیأت حاکمه کشوری بر خلاف احکام الهی حکم کنند و یا این که برخی از قوانین بشری را در کشور اجرا کنند، کافر شوند و به دنبال آن سرزمین تحت حکومتشان به دارالکفر تبدیل شود. در این باره به ادله ای استناد شده که به برخی از آنها اشاره می شود.
الف) علما نگفته‌اند که اگر حاکم کشور اسلامی کافر شود سرزمین تحت حکومتش به دارالکفر تبدیل می شود. بلکه بالعکس گفته‌اند اگر در منطقه ای برخی از احکام اسلام جاری شود به دارالاسلام تبدیل می گردد.
ب) طبق نظر علما مجرد ظهور برخی از احکام کفر سبب دارالکفر شدن سرزمین اسلام نمی شود. بلکه تبدیل دارالاسلام به دارالکفر شرایط ویژه ای دارد.
ج) طبق حدیثی رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرموده است (لا هجره بعد الفتح) هجرت از مکه به دیگر سرزمین ها واجب نیست. این خود دلیلی است بر این که مکه همیشه دارالاسلام است. در حالی که تکفیری‎ها می‌گویند مکه و مدینه به دارالکفر تبدیل شده است که مخالف روایات است.
آنچه در این نوشته به آن پرداخته ابتدا ملاکات تشخیص دارالاسلام از دارالکفر مورد بررسی قرار گرفته و به جمع بندی نهایی رسیده است بعد از آن دیدگاه سلفیه جهادی درباره دارالاسلام مورد نقد و بررسی قرار گرفته و در پایان برخی از احکام دارالاسلام و دارالکفر مورد ارزیابی قرار گرفته است.[1]

پی‌نوشت:

[1].برگرفته از کتاب دارالسالام و دارالکفر، مهدی فرمانی، احمد علیداد، مرکز جامع پژوهش های تکفیری، موسسه بنیان دینی، قم، 1396.