انجمن حجتیه
حضرت امام خمینی (ره) در تلاش بودند تا علمای منفعل را یکی یکی نسبت به اقدامات ضد اسلامی رژیم پهلوی آگاه کرده و به اعتراض و شکستن سکوت دعوت کنند که برخی به این اقدام امام لبیک گفته و نسبت به اقدامات ضد اسلامی پهلوی موضع گرفتند؛ اما برخی مانند شیخ محمود حلبی مؤسس انجمن حجتیه و سایر رهبران انجمن حجتیه نسبت به این اقدامات ضد اسلامی پهلوی، هیچ موضعی نگرفتند.
انجمن حجتیه، اساس‌نامه‌ای داشت که یک مورد آن این بود که به هیچ وجه در امور سیاسی مداخله نخواهد داشت؛ اما در شهریور سال 57، هنگامی‌که شرایط برگشت و اوضاع به نفع انقلاب شد، انجمن با تغییر رویکرد و برخلاف آنچه که در اساسنامه آمده بود، مواضع خود را در ارتباط با سیاست تغییر داده و سعی در ارتباط با انقلاب داشت.
روش كار انجمن حجتیه قبل از انقلاب، پرهيز از مبارزه و مقابله با رژيم پهلوی و دخالت نكردن در سياست بود؛ اما بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، برخی از پیروان این انجمن، در مقابل نظام جمهوری اسلامی و انقلاب اسلامی موضع گيری كردند.
اعضای انجمن حجتیه، نه تنها اعتقادی به مبارزه با رژیم سفاک و خون‌ریز پهلوی نداشتند، بلکه حتی در مقاطع مختلف، از آن حمایت کردند و دلخوش به این بودند که رژیم پهلوی، اجازه فعالیت بر ضد بهائیان را به آنها داده است؛ حتی زمان اوج گیری انقلاب به رهبری امام خمینی (ره)، انجمن حجتیه حتی از صدور اعلامیه‌ای در جهت دفاع از این حرکت عظیم ملی و دینی دریغ کرد.
اعضای انجمن حجتیه، نه تنها اعتقادی به مبارزه با رژیم سفاک و خون‌ریز پهلوی نداشتند، بلکه حتی در مقاطع مختلف از آن حمایت کردند و دلخوش به این بودند که رژیم پهلوی اجازه فعالیت بر ضد بهائیان را به آنها داده است؛ حتی زمان اوج گیری انقلاب به رهبری امام خمینی (ره)، انجمن حجتیه حتی از صدور اعلامیه‌ای در جهت دفاع از این حرکت عظیم ملی و دینی دریغ کرد.
انجمن حجّتیه در سال 1332، برای مقابله با جریان بهائیت، تأسیس شد. این انجمن با دارا بودن حمایت مردمی، به دو دلیل نتوانست بر نفوذ بهائیت در ایران پایان دهد. چرا که از یک سوی با عدم توجه به حامیان اصلی بهائیت به مبارزه با این جریان پرداخت و از سویی دیگر به دلیل عدم برنامه‌ریزی کافی، توان حفظ مردم در صحنه‌ی مبارزه را نداشت.