از اسامه نقل شده است، رسول خدا ما را به جنگی فرستاد، مردی را دیدم که لا اله الاّ الله گفت، ولی من نیزه‌ام را بر او فرو بردم. پس به پیامبر عرض کردم، حضرت فرمود: آیا او لا اله الاّ الله گفت و تو او را کشتی؟ عرض کردم: ای رسول خدا! او به جهت ترس از سلاح من، کلمه توحید را گفته است. حضرت فرمود: آیا قلب او را شکافتی تا علم و یقین پیدا کنی که این کلمه را گفته یا نه؟ حضرت این جمله را چند بار تکرار کرد که من آرزو می‌کردم که در آن روز از نو اسلام بیاورم.
نووی در شرح این حدیث می‌گوید: «این حدیث دلیل بر قاعده‌ای معروف در فقه و اصول است که باید حکم به ظاهر افراد کرد و خداست که متولّی افراد است.»
شرح صحیح مسلم، نووی، دار احیاء التراث العربی، بیروت، لبنان، ج2 ص104.
مقاله: «روایات اهل سنت درباره‌ی حکم به ظاهر افراد و ردّ دیدگاه سلفیان تکفیری»