سردمدار وهّابیت، ابن تیمیه حرّانی که هیچ توجیهی برای فرار ابوبکر و عمر از میدان‌های جنگ  نداشته به توجیهی خنده‌دار رو آورده و چنین می‌گوید: «همان‌گونه که گاهی شجاعت و دلاوری در میدان نبرد با شمشیر زدن است، گاهی نیز با دعا کردن می‌باشد؛ چنان که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرموده: آیا به جز با دعا و بخشش و اخلاص در عمل روزی داده می‌شوید و پیروز می‌‌گردید؟» و باز در جای دیگر با تحریف در معنای «شجاعت» می‌گوید: «از آن‌جا که شجاعت مورد نیاز رهبران، شجاعت قلبی می‌باشد، از این‌رو بدون شک ابوبکر از عمر شجاع‌تر و عمر از عثمان و عثمان از علی و طلحه و زبیر شجاع‌تر بوده و ابوبکر در روز بدر همراه با پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در خیمه نشسته بود!»
«وَإِذَا كَانَتِ الشَّجَاعَةُ الْمَطْلُوبَةُ مِنَ الْأَئِمَّةِ شَجَاعَةَ الْقَلْبِ، فَلَا رَيْبَ أَنَّ أَبَا بَكْرٍ كَانَ أَشْجَعَ مِنْ عُمَرَ، وَعُمَرَ أَشْجَعَ مِنْ عُثْمَانَ وَعَلِيٍّ وَطَلْحَةَ وَالزُّبَيْرِ، وَهَذَا يَعْرِفُهُ مَنْ يَعْرِفُ سِيَرَهُمْ وَأَخْبَارَهُمْ ; فَإِنَّ أَبَا بَكْرٍ - رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ - بَاشَرَ الْأَهْوَالَ الَّتِي كَانَ يُبَاشِرُهَا النَّبِيُّ - صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ - مِنْ أَوَّلِ الْإِسْلَامِ إِلَى آخِرِهِ، وَلَمْ يَجْبُنْ وَلَمْ يَحْرَجْ وَلَمْ يَفْشَلْ، وَكَانَ يُقْدِمُ عَلَى الْمَخَاوِفِ: يَقِي النَّبِيَّ - صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ - بِنَفْسِهِ، يُجَاهِدُ الْمُشْرِكِينَ تَارَةً بِيَدِهِ وَتَارَةً بِلِسَانِهِ وَتَارَةً بِمَالِهِ، وَهُوَ فِي ذَلِكَ كُلِّهِ مُقْدِمٌ. وَكَانَ يَوْمَ بَدْرٍ مَعَ النَّبِيِّ - صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ - فِي الْعَرِيشِ»
منهاج السنة النبویة، ابن تیمیة الحرّانی، مؤسسه قرطبة، مصر، ج 8، ص 79
مقاله: «فرار مدعیان از جبهه جنگ !»
این عکس برای «تحریف در معنای «شجاعت» توسط ابن‌تیمیه حرّانی» می‌تواند مورد استفاده قرار بگیرد.