باید این‌چنین گفت: الف: امام حافظ شرع است؛ ب: هر کس که از شرع محافظت کند، باید معصوم باشد. چرا که او واسطه میان احکام الهی و بشریت است؛ ج: پس امام باید معصوم باشد.
چرا که کتاب و سنت به دلیل عدم جامعیت در مسائل جزئی و اجماع نیز به خاطر وجود احتمال خطا و اشتباه، نمی‌توانند جای امام معصوم را بگیرد.
علامه حلی می‌فرماید:
«ان الامام حافظ للشرع فیجب ان یکون معصوما اما المقدمه الاولی فلان الحافظ للشرع لیس هو الکتاب لعدم احاته بجمیع الاحکام التفصیلیه و لا السنه و لا اجماع الامه، لان کل واحد منهم علی تقدیر عدم المعصوم فیهم یجوز علیه الخطا... فلو جاز الخطا علیه (الامام) لم یبق وثوق بما تعبدالله...»
امام حافظ شرع است و باید معصوم باشد. چرا که قرآن و سنت اموری را به صورت تفصیلی بیان نکرده‌اند و اجماع نیز از این جهت که در ایشان معصوم نیست، دچار اشتباه می‌شوند. از سوی دیگر اگر جایز باشد که امام نیز خطا کند، راه تعبد به سوی خداوند قطع خواهد شد.
حلی، حسن بن یوسف، کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد، بیروت، موسسه الاعلمی، ص340 و 341.
مقاله: «امام معصوم و دفع خطا از امت»
این عکس برای «اثبات عصمت امام» می‌تواند مورد استفاده قرار بگیرد.