در اين ميان كه ميرزا حسينعلي بهاء به عنوان دستيار صبح ازل انجام وظيفه مي كرد، در فكر ديگري بود. يعني مي خواست، همان «من يظهره الله» باشد. توضيح اين مطلب چنين است كه: سيد باب در چند جاي كتاب بيان، از ظهور شخص بزرگ در آينده، سخن گفته و درباره ي او پيشگوئي كرده و گفته است: بابيان بايد از او اطاعت كنند، ولي زمان ظهور اين شخص بزرگ (من يظهره الله) را به طور رمزي و با حساب حروف جمل، تعيين كرده است. باب مقام شامخ و بلندي براي او قائل شده - آنچنان مقام بلندي كه شيعيان دوازده امامي براي امام دوازدهم و مهدي منتظر خود قائلند - باب اطاعت از او را، بر همه ي پادشاهان روي زمين واجب شمرده است. او در اين باره، در كتاب بيان چنين نوشته است:
«قل الثالث من بعد العشران يبعث ملكا في البيان كتب عليه ان يملكن لنفسه ما يجعلنه علي راسه مما يكن عليه خمس و تسعين معالم يكن له عدل و لا شبه و لا كفو و لا قرين و لا مثل... فلتفتدون عند اقدام من يظهره الله» [1] يعني، بايد پادشاهان هنگام ظهور «من يظهره الله» نود و پنج گونه از جواهرات بي مانند، بر تاج سرشان بياويزند، تا اگر به خدمت «من يظهره الله» رسيدند با شكوه بسيار او را سجده كنند و چنين تاجهاي سر خود را، به پاي او اندازند و به او تقديم كنند.
و در جاي ديگر بيان گويد: خداوند، از آن رو مني انسان را پاك و ظاهر گردانيد كه نطفه اي، كه درآينده «من يظهر الله» از آن به وجود خواهد آمد، مطهر باشد. [2] .
سيد باب ظهور او را در آينده ي بسيار دوري پيش گوئي كرده، يعني، در پايان دوره ي نبوت و شريعتش كه بيش از هزار سال است و آن را پس از گذشت عدد حروف «غياث»، كه با 1500 سال برابر است، و يا حروف «مستغاث» كه با 2001 سال مطابق است، دانسته.
پاورقي:---------------------------------------------------------
[1] بيان: باب سوم از واحد ششم.
[2] بيان: باب 15 از واحد پنجم.