آئين سيد باب، با اينكه از تشيع و شيخي گري نشأت يافته، داراي فلسفه ي ديني و عقايد كلامي ويژه اي است، كه بيشتر آنها شكل تحول يافته عقايد و فلسفه هاي ديني مذاهب گذشته ي اسلام است، و برخي ديگر نيز برداشتي است از گفته هاي فيلسوفان و علماي علم اخلاق و عقايد اجتماعي و سياسي علماي اجتماعي و سياسي، كه در قسمت عقايد مسلك بهاء، در بخش سوم اين كتاب، به چگونگي آن اشارت خواهيم كرد.
هم چنين احكام ديني آئين باب هم، بيشتر يا اقتباس از احكام دين اسلام است و يا احكامي هستند، كه بر ضد احكام اسلام ايراد شده اند؛ في المثل در اسلام كه حكم معامله ي «ربا» حرام است، باب حكمي بر ضد آن داده و آن را امري حلال شمرده است.
ما در اينجا به موردي از عقايد ديني باب اشارت مي كنيم، كه در آئين بهاء آنها را رد كرده اند و از اين رو، اختصاص به خود آئين باب دادند و بقيه ي آنها را به موقعي موكول مي كنيم، كه از عقايد آئين بهاءالله و فلسفه آئين او سخن خواهيم راند؛ زيرا، بيشتر مباني و عقايد آئين باب را بهاءالله در آئين خود مبنا قرار داده و به خود اختصاص داده است.