سيد يحيي دارابي نيز، يكي از رسولان جان باز و داعيان بزرگ سيد باب بود. او، پيش از گرويدن به باب، يكي از مجتهدان شيعي و ملقب بكشاف و پسر آقا سيد جعفر دارابي بود. او، در فتنه ي باب، به تهران آمد و دعوت باب را پذيرفت و يكي از داعيان او گرديد.
او از سوي سيد باب مأمور شد كه به يزد رود و مردم آن سامان را به آئين باب دعوت كند؛ او رفت ولي چون در آنجا استقبال خوبي از او نشد، به فارس رفت و در شهر فسا به دعوت پرداخت و توانست گروه بسياري را با آئين باب درآورد و از ميان آن گروه، پانصد نفر مانند فدائيان اسماعيلي از جان گذشته تربيت كرد و سپس به نيريز رفت و مردم آنجا، استقبال خوبي از او به عمل آوردند و به گرد او جمع شدند و به او گرويدند و به همراه او بر ضد زين العابدين خان، كه حاكم آنجا بود قيام كردند و ميان آنها جنگي درگرفت كه چند روز ادامه داشت.
سيد يحيي دارابي در آغاز اين جنگ، به هر كدام از يارانش كه آماده ي جنگ بودند، دعائي خواند تا حربه اي به آنها كارگر نباشد، آنها با اين مقدمه به سپاه مصطفي قليخان حمله كردند، ولي شكست خوردند و نصف افراد آنها كشته شد و سرانجام، پس از چند روز، خود دارابي نيز، به دست مخالفانش به قتل رسيد.