هیچ دلیل عقلانی و تاریخی بر زرتشتی بودن کورش وجود ندارد. بلکه طبق اسناد تاریخی، کورش خدایان مختلفی را پرستش می‌کرد که یکی از آنان بت مردوک (به معنی گوساله) و دیگری بعل بود. جالب اینکه هخامنشیان، یک خدای دیگری را نیز پرستش میکردند به نام آلیلات که پرستش این خدا را از عرب‌ها یاد گرفته بودند...

برخی می‌کوشند که از دوران هخامنشیان یک چهره طلایی به خورد دیگران بدهند و برخی از ساده لوحان نیز این ادعا را باور کرده‌اند. از همین روی، لازم است که جوانان ایرانی در برابر هر آنچه که می‌شنوند هوشیار باشند. حقیقت این است که در دوران هخامنشی، نه از رفاه اجتماعی خبری بود، نه از اقتصادِ آن چنانی. اگر رفاهی بود، برای شاه و نزدیکان او بود، نه عامه مردم.

یک خیابان فرعی در اسرائیل به نام کورش است... خیابان کورش! ولی جالب است بدانیم که رژیم صهیونیستی بهترین اماکن توریستی خود را به نام «چنگیز خان مغول» نامگذاری می‌کند. از جمله یکی از اماکن گردشگری در منطقه «گیوعَت یوعاو» که به نام چنگیز مغول نامگذاری شده...؛ به راستی تا به حال دیده‌اید یک مغولستانی بی‌جنبه به این افتخار کند؟

هردوت (Herodotus) تاریخ‌نگار بزرگ یونانی که هم‌عصر هخامنشیان بود، می‌نویسد که پارس‌ها برای خدایان قربانی می‌کنند. او می‌گوید که در میان پارس‌ها رسم است که برای خدایان خود، از قبیل میترا (آلیلات) و ... همچنین برای ماه و خورشید و... قربانی می‌کنند.

فرضیات نژادی و نژادگرایی امروزی دیگر جایگاهی نزد خردمندان عالم ندارد. اما اندکی نابخرد وجود دارند که در دنیا (و نیز در کشور ما) ذهن آشفته‌ی خود را گرفتار توهماتی چون «نژاد پاک آریایی» کرده اند! لکن رهآورد تحقیقات علمی در جهان، به ویژه نتیجه رساله دکتری تخصصی سرکار خانم زهرا لشگری، فارغ التحصیل پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری در سال 1389 نشان می‌دهد که سهم هاپلوگروپ (نشانگرهای ژنتیکی) منتسب به اقوام آریایی در کل جمعیت ایران، فقط 10 % است.

اگر فرض کنیم نژاد آریایی در طول تاریخ خالص مانده، پس چه ایرادی مطرح می‌شود؟ ایرادی که در این صورت مطرح می‌شود این است که «پس سرنوشت آن اقوام غیرآریایی (ناآریاها) چه شد؟» آیا به زور کوچانده شدند و از خانه و کاشانه خود رانده شدند؟ یا همگی توسط آریایی‌ها قتل‌عام شدند؟! چنانکه همگی نابود و تنها قوم آریایی باقی ماندند!