هاتف دوستدار از بهائیانی است که از سال 1375، هم زمان با دیگر مأموران تشکیلات بهائیت در ایران، مجری سیاستهای توسعه طلبانه تشکیلات بهائیت در ایران شده است. علّت گسیل افرادی نظیر هاتف دوستدار به حوزه کودک از این جهت است که نهاد رهبری بهائیت دریافته از این زمینه، راه راحت تری در رسیدن به هدف کودتای فرهنگی خود خواهد داشت.

تشکیلات صهیونیستی بهائیت از 40 سال پیش، طرح های توسعه طلبانه خود در تبلیغ و کادرسازی را با ایجاد نهادی به نام دفتر توسعه اجتماعی اقتصادی در دارالتبلیغ خود پیش گرفت. کامیار حبیبی از 25 سال پیش تاکنون از مجریان طرح توسعه طلبانه تشکیلات بهائیت در ایران با استفاده از ابزار موسیقی بود که در 19 شهریور 1401 بازداشت شد.

تشکیلات بهائیت با ساخت یک ویدیئو از معلول 53 ساله بهائی، مدعی دادخواهی او به خاطر تخریب خانه اش در روشنکوه مازندران شد. این در حالیست که نه خانه او، بلکه ویلای پدرش، نه به خاطر عقیده، بلکه به خاطر تصرفات غیرمجاز تخریب شده است. اما آیا کسانی که از یک معلول ذهنی برای رسیدن به اهداف تشکیلاتی و تبلیغ خود سوءاستفاده می‌کند، بویی از انسانیت و اخلاق برده‌اند؟!

در پاسخ به تشکیلات بهائیت که علّت دستگیری هسته تشکیلاتی اش در مازندران را برگزاری محفل دعا معرفی کرد، باید گفت که چرا برای برگزاری مراسم مذهبی ساده، باید از سراسر استان افرادی در یک شهر (آن هم خانه یکی از کارمندانِ آمریکا و اعضای رده بالای سازمانی بهائیت) گِرد هم بیایند؟!

نازیلا قانع، عضو و از طراحان نقشه های تشکیلات قدرت طلب و برانداز بهائیت، به عنوان گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور آزادی عقیده انتخاب شد. اما با توجه به شرط بی طرفی برای تصدی این سمت، چگونه نازیلا قانع و پیش از او عاصمه جهانگیر صلاحیت تصدی این سمت را داشته اند؟! اشخاصی که به موضع گیری جانبدارانه متهم و سابقه ارائه گزارش های غیرواقعی دارند!

وقتی تشکیلات بهائیت استراتژی خود را بر دوری گزینی از افراد مطلع و تأثیرگذاری بر کودکان بنا نهاده و سابقه سازمان بهائیت گواه بر تبلیغ تهاجمی و فریب کودکان است، چگونه این سازمان می تواند با انکار متون و سابقه خود، جمهوری اسلامی را متهم به سندسازی علیه مسلمات فرقه تبشیری بهائیت کند؟!