زرتشت و باستانگرایی
مردمان آریایی، تا پیش از داریوش، خط برای نوشتن نداشتند و برای نخستین بار در حدود 500 سال قبل از میلاد، داریوش هخامنشی به کاتبان عیلامی و آرامی دستور داد که برای پارس‌ها خط اختراع کنند. اما مردم عرب، حداقل 200 سال زودتر از آریایی‌ها به خط دست یافته بودند.
کودک‌همسری در فرهنگ ایرانی-زرتشتی رایج بود. اسناد تاریخی گویای ازدواج دخترکان 3 ساله و کوچکتر است. در فرهنگ ایرانی-اسلامی هم این موضوع رواج داشته و دارد. اسلام برای ازدواج هیچ محدودیت سِنّی تعیین نکرده است. اما روی دیگر سکه آن است که در فقه اسلام، هر عمل واجب، مستحب یا مُباح که موجب ضرر باشد، از مشروعیت ساقط می‌شود. لذا می‌گوییم در شریعت اسلام، ازدواج در سن پایین مباح است. اما اگر موجب ضرر (جسمی یا روحی) شود، جایز نیست.
باید پرسید که به راستی، جوامع شرقی، مسخره و بازیچه دستگاه‌های شبهِ علمی غربی هستند؟ یک کمک معلم آلمانی که آشنایی با زبان پارسی ندارد، بدون اینکه حتی یک نشانه از خط میخی را بشناسد به معنی کل نوشته دست یافت! آن هم بر اساس حدس و گمان!
داریوش، همواره سایه سنگین کورش را بر سر خود حس می‌کرد. لذا او در کتیبه‌های مختلف، از خود و پدران خود مرتباً نام می‌برد. اما از کورش نام نبرد. در هر صورت، داریوش روی خوشی به کورش نشان نمی‌داد.
والتر هینتس می‌نویسد: پارس‌ها از خود، خطی برای نوشتن نداشتند. از همین روی، داریوش به کاتبان ایلامی و آرامی دستور داد تا خطی پارسی اختراع کنند. کاتبان ایلامی و آرامی هم از روی خط خودشان، خطی برای پارس‌ها ساختند. نکته جالب اینکه ایلامیان و آرامیان هر دو از اقوام سامی و هم‌تبار عرب‌ها بودند.
والتر هینتس، یکی از 10 ایران‌شناس بزرگ جهان: «هنر ایران باستان هرگز کسی را برهنه به تصویر نکشیده است». (والتر هینتس، داریوش و ایرانیان، ترجمه پرویز رجبی، تهران: نشر ماهی، 1392، ص 36-37)
مردان پارسی، همسرانی رسمی داشتند و در کنار آنان، همسران غیررسمی (صیغه‌ای) هم داشتند. علاوه بر این، حق داشتند از بازار، کنیزکانی را بخرند و... به هر روی، مردان پارسی حق نداشتند در کنار همسران رسمی خود چیزی بنوشند. بلکه فقط می‌توانستند در کنار همسران صیغه‌ای خود چنین کنند.
سگ، گراز، گاومیش، گرگ، روباه، کرکس، جغد، موش، شتر کوچک، گورخر، کرم خاکی، پشمالو، کچل و...! این‌ها در فرهنگ هخامنشی فحش نبود. بلکه نام‌هایی بود که پارسیان در آن دوره روی فرزندان خود می‌گذاشتند. (والتر هینتس، داریوش و ایرانیان، تهران: نشر ماهی، 1392، ص 391).
اعدام، بریدن گوش، بریدن بینی، درآوردن چشم از حدقه، سر بریدن، قطع دست و پا، به بردگی گرفتن و... این‌ها تنها بخشی از رفتارهای شاهان هخامنشی با فتنه‌گران و اغتشاشگران بود.
جمهوری اسلامی از جبهه مقاومت، حمایت مالی می‌کند. عمده این حمایت‌ها از وجوهات شرعیه و ایضاً از بودجه دفاعی کشور است و تاکنون برکات بسیاری برای امنیت این سرزمین داشته است. باستانگرایان که خیلی علاقه دارند در این موضوع بهانه‌گیری کرده و به نظام اشکال بگیرند، چرا به کورش و هخامنشیان که در سوریه و لبنان و فلسطین حضور نظامی داشتند ایراد نمیگیرند؟ چرا به محمدرضا پهلوی که سرمایه‌های این کشور را به سران عرب می‌بخشید ایراد نمیگیرند؟
حکومت پهلوی، کمک‌های مالی بسیاری به سران کشورهای عربی تقدیم کرد. از جمله این کمک‌ها به لبنان، سوریه، عمان، عربستان، اردن، مصر و... صورت گرفت. حال باید پرسید که چرا سلطنت‌طلبان و باستانگرایان که حکومت پهلوی را یک حکومت آرمانی می‌خوانند، به این قضیه اشکال نمیگیرند؟ ولی به حمایت نظام جمهوری اسلامی از جبهه مقاومت اشکال می‌گیرند؟ در حالیکه حمایت ایران از مقاومت، منطقی است...
والتر هینتس (Walther Hinz) ایران‌شناس بزرگ آلمانی، می‌نویسد که زرتشتیان، خط دینی خود را (که اوستا را با آنان نوشته‌اند) از یهودیان و آرامی‌ها یاد گرفته‌اند (والتر هینتس، داریوش و ایرانیان، ترجمه پرویز رجبی، تهران: نشر ماهی، 1392، ص 409).
طبق احادیث اسلامی، فرزندان آدم و حوا با یکدیگر ازدواج برادر-خواهری نداشتند. حتی اگر فرض بگیریم که چنین ازدواجی رخ داده باشد، این حکمی مربوط به عصر حجر بوده است. که بعداً نسخ شد. اما زرتشتیان تا همین سده‌های گذشته به این مسئله عمل کرده و جداً از آن دفاع می‌کردند و آن را کردار نیک می‌شمردند.
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در این سایت (ادیان نت) بخشی وجود دارد که شما می‌توانید اسنادِ مربوط به نقد زرتشت و باستانگرایی را مشاهده کنید. با ورود به این بخش و انتخاب گزینه «زرتشت و باستانگرایی» می‌توانید اسکن‌هایی که از منابع تهیه شده را مشاهده کنید.