آیه ولایت
قلمداران منکر ضروریات شیعه شده، از جمله خلافت و امامت بلافصل حضرت علی (ع) بعد از رسول خدا (ص) را منکر شده و شبهه می‌کند که چرا در قرآن کریم نامی از حضرت علی (ع) برده نشده است که در پاسخ می‌گوییم لازم نیست حتماً به صراحت نام ذکر شود، بلکه ذکر اوصاف در قرآن که به اجماع علمای امت، اختصاص به آن حضرت دارد، خود دلالت بر این امر می‌کند.
اهل سنت می‌گویند آیه «ولایت» دلالت بر امامت حضرت علی (علیه السلام) ندارد. چون جمله «والذین آمنوا» جمع است و اگر مراد خداوند حضرت علی (علیه السلام) بود، باید به صیغه مفرد این جمله را می‌آورد. به آنها پاسخ می‌دهیم که خداوند در موارد متعددی کلمه جمع آورده و اراده مفرد کرده است و شما نیز پذیرفته‌اید. ولی در اینجا به خاطر تعصب نابجا نمی‌پذیرید!
آیه 55 سوره مائده به صراحت دلالت بر امامت حضرت علی (علیه السلام) دارد. اما برخی از متعصبان نمی‌خواهند این مطلب را بپذیرند. بسیاری از علمای اهل سنت روایاتی را نقل کرده‌اند که این آیه در شأن حضرت علی (علیه السلام) نازل شده است.
اکثر اهل سنت پذیرفته‌اند که ممکن است یکی از مصادیق آیه ولایت حضرت علی (علیه‌السلام) باشد، ولی ابن‌تیمیه با رد این سخن می‌گوید زکات دادن در نماز، فعل کثیر است و نماز را باطل می‌کند.
با توجه به جمع بودن فراز "وَ الَّذِينَ ءَامَنُواْ" در آیه ولایت، استدلال بر انحصار سرپرستی امام علی (علیه‌السلام)، زیر سوال می‌رود. پاسخ این شبهه این است که امکان استفاده از لفظ جمع و اراده مفرد مورد پذیرش قرار گرفته است. در این آیه نیز بر طبق اعتراف علمای اهل‌سنت، قرینه بر استفاده از لفظ جمع و اراده مفرد جاری است.
یکی از آیات که از اسناد حقانیت تشیع برای اثبات ولایت امیرالمؤمنین (ع) است، آیه ولایت است. امام فخر رازی که دارای تألیفات بسیاری است و به امام المشککین معروف است، در جاهای مختلف ذیل مباحث کلامی به ایراد شبهات و اشکالاتی می‌پردازد. در مورد آیه ولایت وی دو شبهه دارد. با دقت در این دو شبهه می‌توان به راحتی پاسخ آنها را داد.
عموم مفسرين و محدثين اهل سنت مانند فخر رازی، طبری، آلوسی، ابن ابی‌حاتم، زمخشری و ديگران و تمام علمای شیعه معتقدند که آیه ولایت در قرآن کریم در شأن امیرالمومنین (عليه السلام) نازل شده و داستان از این قرار بوده است: «روزی سائلی در مسجد از مردم سؤال نمود و کسی چيزی به او نداد، امیرالمومنین (عليه السلام) که مشغول نماز و در حال رکوع بود...
از آن‌جایی که ابن‌تیمیه در موارد متعدد دشمنی خود را با امیرالمومنین (علیه‌السلام) و اهل‌بیت رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به اثبات رسانده، نزول آیه ولایت را نیز در شأن امیرالمومنین (علیه‌السلام) انکار کرده است.
همواره اختلاف بر سر جانشینی پیامبر اسلام در میان امت اسلامی مطرح بوده است. اکنون این اختلاف به مثابه گفتگویی میان شیعه و سنی در این نوشتار مورد کنکاش قرار گرفته است. کانون این مناظره بر محور آیه ولایت و اثبات آن در جانشینی حضرت علی (علیه‌السلام) می‌باشد.
اهل‌سنت معتقدند که شیعیان در استدلال به آیه ولایت (55 سوره مائده) به سیاق آیات توجه نداشته و از این روی دلیل ایشان ناقص است. این در حالی است که با گذاشتن تکه‌های پازل کنار هم و گفتار اهل‌سنت، سیاق آیات بر تثبیت ولایت امیرمومنان دلالت دارد.
در این که ابن تیمیه ناصبی است یا شیعه ستیز اختلاف وجود دارد. اکثر علمای شیعه معتقدند که ابن تیمیه ناصبی و اهل بیت ستیز است. اگر کسی به کتاب منهاج السنه مراجعه کند، مشاهده خواهد کرد که ابن‌تیمیه ناصبی است.
ابن تیمیه بر خلاف اکثریت عالمان مسلمان می‌گوید اصلا آیه ولایت در حق علی (علیه‌السلام) نازل نشده است. وی می گوید علی (علیه‌السلام) فقیر بود و پولی نداشت که بتواند زکات بدهد تا این آیه در حق او نازل شده باشد!
آیه ولایت از آیاتی است که در رابطه با امام علی (علیه السلام) نازل شده است. همه علمای شیعه و علمای زیادی از اهل سنت نزول این آیه در رابطه باحضرت علی (علیه السلام) را پذیرفته اند ولی با این اوصاف ابن تیمیه ادعای اجماع کرده است که این آیه در حق علی (علیه السلام) نازل نشده است.
در روایتی آمده است که ارزش مادی انگشتری که امیرالمؤمنین در رکوع به فقیر هدیه داد، برابر با مالیات شام که معادل 300 بار شتر از نقره و 4 بار شتر از طلاست؛ این روایت مرسل و جعلی است، و چنین روایتی نمی‌تواند خدشه‌ای در یک واقعیت تاریخی که با روایات متواتر ثابت شده، وارد آورد.