ابوریحان محمد بن‌ احمد بیرونی خوارزمی (قرن 4-5 هجری)، دانشمند برجسته مسلمان ایرانی است. از او آثار بسیاری در ریاضیات، نجوم، دارو شناسی و جغرافیا به جا مانده است. لیکن او پیش از هر چیزی، یک عالم دینی و یک فقیه بود. ابوریحان معتقد بود که دین و سیاست باید عین هم باشند. او بر این باور بود که حکومت، باید اسلامی باشد و این اسلام است که باید بر جامعه بشری حکومت کند

منطقه «آرارات کوچک» یک منطقه فوق العاده استراتژیک است که بر دره ارس و راه آهن جلفا و فلات مجاور تسلط دارد. پس از اینکه ترکیه این ناحیه را اشغال کرد، جمعی از مقامات سیاسی و نظامی ایران، در پی بازپس‌گیری این منطقه برآمدند. لیکن سرانجام بنا به نظر رضاشاه، این کوه راهبردی از قلمرو ایران خارج و به ترکیه تقدیم شد.

جلال الدین محمد بن حسین بلخی مشهور به مولانا (قرن 6-7 هجری) آخوند و آخوندزاده بود. پدر او از علما و از عارفان بلخ بود. جلال الدین، خود نیز از کودکی به مکتب رفت و قرآن، حدیث، تفسیر و فقه اسلامی آموخت.

اگر بخواهیم منصفانه قضاوت کنیم باید بگوییم که کفه ترازو جعلی بودن استوانه را نشان می‌دهد. به دو دلیل عمده: نخست: تناقض‌گویی هرمزد رسام درباره محل دقیق یافت شدن این استوانه. و دیگر: فرار موزه بریتانیا از انجام آزمایش‌های باستان‌شناسی از قبیل ترمولومینسانس روی استوانه.

یک دلیل واضح تاریخی بر اسلام اختیاری ایرانی‌ها: زرتشتیان با سنگسار کردن مسلمان‌ها و خراب کردن مسجدها می‌خواستند به زورِ شمشیر، مردمِ تازه مسلمان را به دین زرتشتی وادار کنند ولی مردم دست از اسلام برنمی‌داشتند.

شاه، هم بحرین را از دست داد، هم ابوموسی را. چه اینکه در قرارداد 1971، حکومت پهلوی نه تنها حق مالکیت امارات بر بخشی از جزایر سه گانه را پذیرفت بلکه در قرارداد مذکور اقرار کرد که ایران "جزیره ابوموسی" را تحت "اشغال" دارد. (Within the agreed areas occupied by Iranian troops) که این لفظ occupied به معنی «در اشغال داشتن» و «اشغال کردن» است.