مباحث تاریخی
برخی از انصار از ترس غصب خلافت و منع جانشینی امیرالمؤمنین(ع) توسط برخی از صحابه، تصمیم گرفتند مدینه را از این آسیب نجات دهند و حاکمی برای شهر خود انتخاب کنند. گزارش سقیفه، سال‌ها پس از وقوع توسط خلیفه دوم نقل شد. این انتخاب مبنای شرعی نداشته و انتخاب خلیفه طبق اصول اسلامی صورت نگرفت.
دیدگاه علما و بزرگان اهل سنت در مورد یزید، سه قول است؛ گروهی معتقدند او کافر است؛ گروهی دیگر معتقدند یزید کافر نیست و مسئولیت فجایع عاشورا با وی نبوده است؛ گروهی دیگر معتقدند صحیح آن است که توقف کنیم و یزید را لعن نکنیم.
هرچند امام حسن عسکری (علیه‌السلام) تمامی دوران امامت خود را در حصر خانگی و یا زندان به سر برده‌اند و مسلمانان از وجود ایشان به دلیل ظلم حکام جور عباسی، نتوانستند به بهترین شکل استفاده کنند، ولی علمای شیعه و اهل سنت به فضائلی بی‌نظیر از کرامات حضرت اشاره کرده‌اند که بیان‌کننده عظمت علمی ایشان است.
یکی از وقایع مهمی که در زمان امام حسن عسکری (علیه‌السلام) رخ داده است و آن را به ماجرای مباهله تشبیه می‌کنند، طلب باران توسط مسیحیان سامرا ست.
رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) شخصیتی هستند که در طول حیات طیبه‌ی خود، عامل هدایت بندگان خدا به جانب صراط مستقیم بوده‌اند. امروز با گذشت بیش از هزار سال از دوران زندگی ایشان، برکات وجودی ایشان شامل حال تمامی مخلوقات می‌شود، اما باید گفت، علاوه بر شیعیان، علمای اهل سنت نیز معتقد به شهادت ایشان به دلیل مسمومیت در دفعات مختلف هستند.
شهادت رسول خدا (ص) به وسیله‌ی مسمومیت، واقعیتی است که نزد بیشترعلمای مذاهب اسلامی مورد تایید است، ولی آنچه که جای بحث دارد، بررسی دقیق علت و نحوه‌ی شهادت حضرت است. پیامبر گرامی اسلام (ص) نیز همانند بعضی از انبیای الهی که نام مبارکشان در قرآن آمده، دشمنانی قسم خورده در بین نزدیک‌ترین افراد من جمله اصحاب خود داشته‌اند.
اگر امام علی علیه السلام در همان آغاز بيعت را مى پذيرفت، دشمنان و بويژه بنى اميه و طرفداران عثمان، او را متهم مى كردند كه در كشته شدن عثمان دست داشته است و مى گفتند كه علیه اسلام شورشيان را تحريك كرد تا عثمان كشته شود و خود مقام خلافت را تصاحب نمايد. امام علیه السلام با مقاومتى كه از خود نشان داد، اين اتهام را از خود دور نمود
عبدالحمید در ضمن بیان قیام امام حسین(ع) و جنایات یزید، به‌طور کلی گفت: «برای بقای حکومت نباید مردم کشته شوند». این ادبیات ممکن است در مخاطب این گونه القا کند که او قصد تشبیه عملکرد جمهوری اسلامی با جنایات حکومت یزید را دارد که باید متذکر شد، اعدام‌های اخیر در ایران، در راستای جلوگیری از هرج و مرج بوده که مشابه اقدامات صدر اسلام است.
چرایی ازدواج رسول خدا (ص) با دختران خلفای اهل سنت و رهبر منافقین، یکی از مهم‌ترین مباحث جنجال برانگیز است؛ عده‌ای معتقدند که اگر حضرت با دختران این افراد ازدواج نمی‌کردند، شاید کسی گمراه نمی‌شد؛ زیرا با این ازدواج، عده‌ای گمراه شده‌اند. در پاسخ باید گفت، خدای رحمان در آیات قرآن، به مذمت دو تن از زنان پیامبر (ص) پرداخته است که در نتیجه آن، هدایت مشخص است.
برخی از عوام شیعه بر این باورند که اصل مهدویت از عقاید اختصاصی شیعیان است؛ در حالی‌که باور به آمدن منجی، مورد پذیرش ادیان مختلف است و مذاهب اسلامی نیز آن را پذیرفته‌اند؛ به عنوان مثال، سبط بن جوزی که یکی از بزرگان مذهب اهل سنت است، به صراحت، از امام زمان (عج) نام برده است.
اعدام در مقابل قصاص نفس، از مسلمات قرآنی است که هر مسلمانی آن را پذیرفته و حکام جامعه در صورت درخواست ولی دم، وظیفه اجرای آن را برعهده دارند؛ با بررسی در منابع معتبر اهل سنت، مواردی دیده می‌شود که در آن، خلفای سه گانه بنا بر نظر شخصی خود و بر اساس مصلحت، حکم قتل عده‌ای را بدون آنکه قتلی کرده باشند، داده‌اند.
وجود مقدس امام کاظم (ع) شخصیتی آسمانی است که علاوه بر شیعیان، بزرگان اهل سنت نیز به مقام شامخ آن حضرت اذعان کرده اند و کرامات فراوانی از حضرت در منابع معتبر خود ذکر کرده اند. توسل به این امام همام و زیارت قبر مطهر ایشان، یکی از اعتقاداتی است که سایر پیروان مذاهب اسلامی به این وسیله از خدای رحمان استمداد و یاری می طلبند.
معراج پیامبر (ص) در سوره اِسراء، آیه۱ و سوره نجم، آیات ۸ تا ۱۸مطرح شده و در احادیث فریقین به صورت متواتر نقل شده است؛ اقوالی که برای زمان معراج گفته شده، قبل از بعثت، يك سال، پانزده ماه، هجده ماه، پنج سال، هفت سال بعد از بعثت و يا سال‌های نزديك به هجرت است که نشان از تکرار معراج است. وقوع دو معراج، سی معراج تا ۱۲۰ معراج نیز ذکر شده است. اختلافات در مکان، زمان و سایر جزئیات معراج، با نظریه تعدد معراج توجیه می‌شود.
یکی از جنایاتی که به دستور معاویه انجام شده، کشتن شیعیان امیرالمؤمنین (ع) بود؛ او با کشتن شیعیان علی (ع) و افراد بانفوذ، در پى انتقام از حضرت على (ع) بود و به این صورت، نظام بنی امیه را مستحکم کرد و امویان و مروانیان بیش از 80 سال بر مسلمانان صدر اسلام حکومت کردند.