مباحث روایی
مهدویت و انتظار مهدی موعود (عج) امری مشترک در میان مذاهب اسلامی است و مسلمانان از هر مذهب و فرقه ای منتظر آمدن حضرتش و تشکیل دولت الهی او هستند. انتشار عدل و گسترش آن مهمترین ویژگی دولت حضرت مهدی (عج) است که علاوه بر شیعیان، علمای اهل سنت نیز در منابع معتبر خود به آن اشاره کرده اند.
نه تنها اجماع شیعه و عقیده‌ی مذهب شیعه بر آن است که حضرت مهدی از فرزندان امام حسن عسکری (علیه السّلام) که در سال 255 هجری به دنیا آمده و افراد زیادی نیز آن حضرت را زیارت کرده‌اند، بلکه بسیاری از علمای اهل سنت نیز در این موضوع با شیعه اتفاق نظر دارند؛ و بر ولادت آن حضرت تصریح کرده‌اند. که در این مقاله به آنها می‌پردازیم.
شبهه کرده‌اند که شیعیان یک روایت صحبح السند مبنی بر ولادت امام زمان از کتب خودشان ندارند و به کتب اهل سنت استدلال می‌کنند؛ در حالیکه روایات صحیحی در این مورد وجود دارد و بابی در اصول کافی، 30 حدیث در این زمینه بیان کرده است، با اینکه برای نقلهای تاریخی دقتهای رجالی و بحث سندی مانند مباحث فقهی انجام نمی‌شود.
حضرت علی اکبر (ع) امام زاده عظیم الشأنی بودند که در صفات و ویژگی ها تالی تِلو امام حسین (ع) و امام زین العابدین (ع) بوده اند. حضور ایشان در واقعه کربلا و بذل جان خود در راه دفاع از ولایت و امامت، مهمترین ویژگی حضرت در دوران عمر با برکتشان بوده است. اقرار و اذعان دشمنان اهل بیت (ع) به ویژگیهای جناب علی اکبر (ع) بیانگر اهمیت شخصیت حضرت است.
امام سجاد (ع) یادگار کربلای معلی، شخصیتی بودند که در زمان حیاتشان به خداترسی و خداشناسی و زهد و تقوا شهرت داشتند. حضور در قیام کربلا، چهره ای شجاع و دلاور از امام زین العابدین (ع) به ثبت رسانده است. حضرت صاحب فضائلی بودند که هر کدام از آنها به تنهایی، دریایی از معارف را در دل خود جای داده است.
کرامات و فضائلی که از حضرات معصومین (ع) در زمان حیات طیبه آنان اتفاق اتفاده، به دست علمای شیعه و اهل سنت ثبت و ضبط شده است. فضائل و کرامات مذکور از اهل بیت (ع) سبب شده که تا زمان کنونی، بسیاری از مسلمانان از دریای بیکران فضائل اهل بیت (ع) استفاده کنند. ابونعیم اصفهانی در کتاب خود به برخی از این فضائل اشاره کرده است.
قیام عاشورا الگویی است الهام بخش که حق‌خواهان را در برابر کفر و ظلم رهبری می‌کند؛ قیامی که فراتر از زمان و مکان، همه ساله در ایام محرم در اعماق جان حسینیان و آزادگان جهان تجلّی یافته و مایه‌ی جاودانگی دین و مکتب می‌گردد. در این باره از باب یادآوری به برخی از فضایل آن حضرت در منابع اهل‌سنت اشاره می‌کنیم...
مقام شامخی که از جانب خدای رحمان به امام حسین (ع) عنایت شده، قطعاً مقامی الهی است که خدای رحمان به بعضی از بندگان برگزیده خود عنایت کرده است. سیادت و سروری بر اهل بهشت قطره ای از دریای بیکران فضائل سیدالشهداء (ع) است. تنها کسانی می توانند محبت حضرت را در دل خود داشته باشند که بنابر روایت رسول خدا (ص) حلال زاده باشند و سعادت شامل حالشان شده باشد.
27 رجب مصادف با مبعث رسول گرامی اسلام (ص) است. با بررسی در منابع شیعه و اهل سنت مشخص می‌شود اهمیت این روز مهم علاوه بر ابلاغ رسالت، به جهت ابلاغ ولایت نیز بوده است. ابن عساکر به نقل از رسول خدا (ص) هدف رسالت انبیای الهی را قبول و تبعیت ولایت پیامبر خاتم (ص) و همچنین پذیرش ولایت امیرالمومنین (ع) می‌داند.
امام موسی بن جعفر (ع) به عنوان باب الحوائج در میان امت اسلام شناخته شده است. علاوه بر شیعیان، حتی اهل سنت نیز به زیارت قبر مطهر حضرت مشرف می‌شوند و حوائج خود را به واسطه‌ی ایشان از خدای متعال مسئلت می‌کنند. با آنکه امام سالهای طولانی در زندان هارون الرشید ملعون به سر برده‌اند، اما همواره پناهگاه بندگان درمانده خداوند متعال بوده و هستند.
از جمله افرادی که در دشمنی با رسول خدا (ص) و امیرالمومنین (ع) و اهل بیت (ع) به دشمنی پرداخته، معاویه فرزند ابوسفیان است. علمای اهل سنت در کتب خود با اشاره به بعضی از جنایات او، به ملعون خواندن معاویه توسط رسول خدا (ص) اذعان کرده‌اند.
ادعای افضلیت ابوبکر بر سایر مسلمانان، ادعایی واهی است که از جانب مفتی‌های وهابی و متعصبین مطرح می‌شود. با بررسی منابع معتبر تاریخی و حدیثی، خلاف این ادعا اثبات می‌شود. زیرا ابوبکر در سخنانش به عدم برتری و شایستگی خود اذعان کرده است. همچنین خلیفه دوم اهل سنت نیز، انتخاب او را به عنوان خلیفه، امری ناگهانی و باعث پشیمانی دانست.
بخاری با تحریف نحوه‌ی ابلاغ رسالت به نبی اکرم (ص) در روایتی به نقل از عایشه از بی‌اطلاعی حضرت، به این امر مهم اذعان می‌کند. در حالی که قرآن به عهد و پیمان محکمی که از جانب خدای رحمان از انبیاء الهی گرفته شده است، اشاره می‌کند.
وحی و ابلاغ رسالت بر انبیای الهی به نحوه‌ای بوده که هیچگونه خوف و ترس و واهمه‌ای در دل پیامبران ایجاد نمی‌کرد. اما در صحیح بخاری با اشاره به اتفاقات عجیب و غریب از نحوه بعثت رسول اکرم (ص) مطالبی را بیان می‌کند که با روح رسالت و هدف پروردگار عالم در تضاد و تناقض آشکار است. بخاری از عایشه مطالبی نقل کرده که در حقیقت با منطق رسالت و روح نبوت و ظاهر آیات قرآن در تضاد و تناقض است.