هدف از بعثت انبیاء در منابع اهل سنت
ابن عساکر عالم مشهور اهل سنت مینویسد: «روزی رسول خدا (ص) به یکی از اصحاب خود فرمودند: یا عبدالله! ملکی نزد من آمد و گفت: ای محمد! از رسولانی که قبل از تو ارسال کردیم سؤال کن، که چرا آنان مبعوث شدهاند؟! حضرت فرمود: از آن رسولان پرسیدم چرا شما مبعوث شدید؟! آن پیامبران پاسخ دادند: هدف از بعثت ما [تبعیت از] ولایت تو و ولایت علی بن ابیطالب است.»
پایگاه جامع فرق، اديان و مذاهب_ بعثت رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله) از مهمترین اتفاقات در عالم هستی است که سبب شد تا بندگان از طوق شیاطین رهایی پیدا کنند و به نور هدایت مزین شوند. با بررسی این اتفاق مهم در کلمات امیرالمؤمنین (علیهالسلام) مطالبی به دست میآید که بسیار قابل تأمل است.
حضرت در توضیح بعثت تمام انبیاء الهی و به طور اخص و ویژه از بعثت رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله) در خطبهای شیوا میفرمایند: «انبیاء الهی آمدند تا فطرتهای ناب و اصیل بشری را شکوفا کنند و نعمتهایی که خداوند عالم به بشر ارزانی داشته و بشریت فراموش کرده را برای مردم بیان کنند و آنچه در دل عقلها دفن شده است را بیرون بیاورند.» حضرت در ادامه میفرمایند: «بر این منوال قرنها گذشت و روزگار سپرى شد، پدران درگذشتند و فرزندان جاى آنها را گرفتند تا خداوند محمّد رسول اللّه (صلىاللّهعلیهوآله) را براى به انجام رساندن وعدهاش و به پایان بردن مقام نبوت مبعوث کرد، در حالى که از پیامبران نسبت به پذیرش رسالت پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) عهد گرفت.»[1]
جالب اینجاست که علمای مشهور اهل سنت به نقل از رسول گرامی اسلام، هدف از بعثت انبیای الهی و از جمله وجود مقدسشان را ولایت مولای عالم هستی یعنی امیرالمومنین (علیهالسلام) معرفی کردهاند. ابن عساکر در این باره مینویسد: «روزی رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله) به یکی از اصحاب خود فرمودند: یا عبدالله! ملکی نزد من آمد و گفت: ای محمد! «وَاسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رُسُلِنَا [الزخرف/45] از پیامبرانی که قبل از تو آمدهاند سؤال کن.» که چرا آنان مبعوث شدهاند؟! حضرت میفرمایند: از آن پیغمبران پرسیدم چرا شما مبعوث شدهاید؟! آن انبیای الهی پاسخ دادند: هدف از بعثت ما [تبعیت از] ولایت تو و ولایت علی بن ابیطالب است.»[2]
با بیان این روایت مشخص میشود رسالت رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله) و ولایت امیرالمؤمنین (سلاماللهعلیه) هدف بعثت تمام انبیای الهی بوده است.
پینوشت:
[1]. شریف رضی، نهج البلاغه، ص44، خطبه 1، مصحح: صبحی صالح.
[2]. ابن عساکر، تاريخ مدينة دمشق، ج42، ص241، دار الفكر، بيروت – 1995 م. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
محمدجواد مهریار
افزودن نظر جدید