تشکیلات بهائیت که پیش‌تر فعالیت‌های ضدمدنی خود را با شعار آزادی‌های یواشکی و چهارشنبه‌های سفید دنبال می‌کرد، اینک با حمایت از جنبش دختران خیابان انقلاب، به دنبال تکمیل این پازل نیمه‌تمام خود است. از این‌رو در راستای حمایت از جریان انحرافی دختران خیابان انقلاب، آن را به بازگشت قرة العین تشبیه می‌کنند. اما به راستی قرة العین کیست؟!

نویسنده‌ی فرقه‌ی انحرافی بابیه مدعی می‌شود که علی‌محمد شیرازی بعلاوه‌ی خود، ادعای قائمیت را برای یکی از یاران نزدیکش به نام «قدوس» نیز مطرح کرده است! این در حالیست که هیچ‌کدام از ویژگی‌های حضرت صاحب الزمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) همچون نام پدر، محل و تاریخ تولد، آثار قیام و... بر شخص باب و یا قدوس قابل انطباق نیست.

شیخ احمد احسایی پیشوای مسلک شیخیه در شرح خود بر زیارت جامعه کبیره، معصومین (علیهم السلام) را علّت فاعلی خلق دانسته و مدعی شده که خداوند امور خلقت را به ایشان واگذار کرده است. اما باید دانست که این ادعای شیخ احسایی به هیچ‌وجه با آیات قرآن کریم سازگاری نداشته و شیخ احسایی با چنین ادعایی، خود را در ردیف غُلات قرار داده است.

با توجه به مدارکی که در کتب بابی و بهائی مبنی بر تحصیل علی‌محمد شیرازی در دوران کودکی و جوانی وجود دارد، مبلّغان بهائی درصدد توجیه این مدارک برآمده و در عذری بدتر از گناه مدعی شدند که باب، مراتب علمی معمول را نگذرانده است. چرا که شخصیت‌های بسیاری به خاطر نبوغ خود، بدون گذر مراتب علمی متداول، به مدارج عالی علمی رسیده‌اند.

از جمله احکامی که پیشوایان فرقه‌ی بهائیت از دین مبین اسلام اقتباس کرده و با اندک تغییراتی آن را به نام خود ثبت کرده‌اند؛ حکم تیمُم است. همچنان که آنان در نحوه‌ی گرفتن تیمم، تنها به خواندن ذکری بسنده کرده‌اند! این در حالیست که گویا سرکردگان بهائیت، در هنگام اعمال تغییرات خود، از حکمت الهی در جعل این‌گونه احکام غافل بوده‌اند!

مشایخ شیخیه‌ی کرمان بعد از ایجاد بدعت ناطق واحد، برای این‌که بتوانند قشر مذهبی جامعه را به اطاعت محض از ناطق واحد دعوت کنند و این‌گونه به حکومت دینی بر مردم دست یابند، به این بدعت رنگ و لعاب دینی داده و معتقد شدند هدف جمیع انبیاء الهی از همه‌ی زحمات که در طول تاریخ کشیده‌اند، وجود امثال ناطق واحد در میان مؤمنین بوده است.