هرچند در ابتدا روس‌تزاری، یکه‌تاز حمایت و تقویت جریان بابیت و بهائیت بود، اما وقتی رقیب روس‌ها (یعنی انگلیس)، متوجه این فرصت شدند، آن‌ها هم به تکاپو افتاده تا از جریان بهائیت به نفع خود بهره‌برداری کنند. ولی به راستی که بهائیت، از چه ویژگی خاصی برخوردار بود که دربار امپراطوری‌های استعماری، برای به خدمت گرفتن او مسابقه داشتند؟!

پس از مشارکت پیامبرخوانده‌ی بهائیت در به آشوب کشیدن کشور و نقش او در ترور ناصرالدین‌شاه، تلاش‌هایی از جانب حکومت و علماء برای اعدام وی صورت گرفت. این تلاش‌ها سرانجام با تهدید کنسول روس در ایران، به راه‌اندازی نهر خون در تهران بی‌ثمر ماند. اما به راستی با چه هدفی دولت روس حمایت خود را از این سرکرده‌ی بابی دین‌ساز اعلام داشت؟!

با مطالعه‌ی آثار نویسندگان بابی درمی‌یابیم که جناب قدوس نیز دارای مقام قائمیت بوده است. این مدعی دروغین مهدویت، دارای دو ویژگی گواه بر بطلان طریقش بوده است: اول آن‌که وی نیز مدعی مقام خدایی برای خود شده و دوم آن‌که بر خلاف دلیل استقامتی که بهائیان بر حقانیت پیشوایان خود مطرح می‌کنند، تا پای جان، بر عقیده‌ی خود استوار نماند.

مجله‌ی اخبار امری بهائیت، به سخنرانی عبدالبهاء، در محافل ماسونی آمریکا اشاره کرده است. او در این سخنرانی‌ها، آرزو و مقصود خود را با محافل ماسونی یکی دانسته است. لذا از آن‌جا که هدف باطنی فراماسونری، مبارزه با ادیان، به خصوص دین اسلام است؛ عبدالبهاء نیز به عنوان رهبری اسلام‌ستیز، هدف خود را با مجامع ماسونی مشترک یافته است.

عباس افندی دومین پیشوای بهائیت، تا جایی شیفته و دلداده‌ی استعمارپیر بود که در سخنرانی‌اش در این کشور، خود را نماینده‌ی ایران معرفی و ایرانیان را فدایی انگلیسی‌ها خواند. اما به راستی، عبدالبهایی که مطرود ایران به شمار می‌رفت، چگونه خود را به عنوان نماینده‌‌ی ایرانیان معرفی و مردم ایران را فدایی انگلیس ستمگر خواند؟!

عبدالبهاء اولین و اساسی‌ترین آموزه‌ی بهائیت را جستجوی آزادنه‌ی حقیقت معرفی کرده است. این در حالیست که در عمل، تحری‌جویانِ جدا شده از این فرقه مورد مجازات‌های سخت تشکیلات بهائیت قرار می‌گیرند. اما به راستی فرقه‌ای که بر خلاف اولین اساس خود، مخالفین برگشته‌اش را مورد پیگرد قرار می‌دهد، چگونه می‌تواند منادی رفع خصومت‌های دینی باشد!