مکاتب اهل سنت
عبدالحمید، امام جماعت مسجد مکی زاهدان، در واکنش به حمله حماس به اسرائیل نوشت: «درگیری اخیر اسرائیل و فلسطینیان باعث تلفات سنگین انسانی مخصوصاً در میان غیرنظامیان شده است. جامعه جهانی به وظیفه خود برای توقف فوری این درگیری و پایان دادن به منازعه طولانی طرفین و حل‌وفصل عادلانه این قضیه که تضمین کننده حقوق مسلّم و امنیت پایدار باشد، عمل کند». این موضع در راستای مواضع ضد اسلامی یک سال گذشته وی است.
عبدالحمید به بهانه عدالت‌خواهی، بار دیگر از نظام اسلامی انتقاد و بر خبر ساختگی معاندین موج سواری کرد و گفت: «دختر دانش‌آموزی که در متروی تهران بیهوش شده، در تمام دنیا دغدغه ایجاد کرده است». پدر و مادر این دختر تمام شایعات درباره این اتفاق را رد کردند، ولی عبدالحمید با چنگ اندازی به این خبر دروغ، حکومت را توبیخ می‌کند.
عبدالحمید در انتقاد به جمهوری اسلامی می‌گوید: رسول خدا(ص) بین انسان‌ها تفاوتی قائل نبود و سلمان فارسی را از اهل‌بیت خود قرار داد. در این‌باره می‌توان گفت، پیامبر(ص) در فضیلت سلمان، با این عبارت فهماندند که او از حیث عقیده، اخلاق و اعمال به حضرت نزدیک شده‌اند. روایات بسیاری نیز دیده می‌شود که دوری از حضرت را دلیل عدم تقیّد به شریعت و قرار گرفتن در زمره اشرار معرفی فرموده‌اند.
پس از گذشت یک سال از واقعه زاهدان، عبدالحمید گفت که اگر مسئولین مشکل مردم را حل کنند، حاضرم از اولیاء دم بخواهم از حق خود بگذرند و رضایت دهند؛ ادبیات وی این شائبه را تقویت می‌کند که او خواستار برگشت به موقعیت اجتماعی قبلی خود و باج‌خواهی از مسئولین به بهانه حمایت از آنان است.
عبدالحمید درباره کشته شدگان مهر سال گذشته در زاهدان گفته که ما به احکام اسلام آگاهیم و مرتکبین این جنایت باید قصاص شوند. در پاسخ به او گفته می‌شود، موارد مختلفی در صدر اسلام اتفاق افتاده که مأمورین حکومت اسلامی فرد مسلمانی را به خطا کشته‌اند، ولی آنان توسط حاکم وقت، قصاص نشدند و دیه آنان از بیت‌المال مسلمین پرداخت شده است.
عبدالحمید با اقدامات حکومت در راستای تأمین امنیت مخالفت کرده و دلیلش این بود که پیامبر(ص) هیچ کاری را پلیسی انجام نداد و بسیار مهربان و بخشنده بود؛ در نقد کلامش باید گفت اقدامات پلیسی و اطلاعاتی در حکومت پیامبر(ص) و امیرالمؤمنین(ع) وجود داشت؛ در موارد مختلف از گزارشگران که اطلاعات را به حضرت می‌رساندند، در نهج البلاغه ذکری به میان آمده است.
عبدالحمید با اقدامات حکومت در راستای تأمین امنیت مخالفت کرده و دلیلش این بود که پیامبر(ص)، هیچ کاری را پلیسی انجام نداد و بسیار مهربان و بخشنده بود؛ اما در نقد کلامش باید گفت: با وجود مهربانی پیامبر(ص)، اقدامات پلیسی و اطلاعاتی در حکومت حضرت وجود داشت؛ یکی از آن اقدامات، دستگیری زن جاسوسی بود که برای مشرکین مکه خبر می‌برد.
عبدالحمید با طعنه به نظام می‌گوید، حکومت می‌خواهد مشکل جریان جمعه سال گذشته زاهدان حل شود، ولی از راه آن وارد نمی‌شود؛ در پاسخ باید گفت، تلاش نظام، راه حل اسلامی آن است و خون‌خواهی عبدالحمید از جهل یا لجاجت اوست. طبق قانون اسلام، برای عاملان این جریان، حکم قصاص جاری نخواهد شد و نهایتاً دیه آنان از بیت‌المال پرداخت می‌گردد.
عبدالحمید با طعنه به نظام می‌گوید حکومت می‌خواهد مشکل جریان جمعه سال گذشته زاهدان حل شود ولی از راه آن وارد نمی‌شود؛ در پاسخ وی می‌توان گفت که او هم در انتخاب مذهب، به این سفارش عمل نکرده و کلام رسول خدا(ص) که من شهر علم هستم و علی(ع) درب آن است را کنار گذاشته است.
دیدگاه علما و بزرگان اهل سنت در مورد یزید، سه قول است؛ گروهی معتقدند او کافر است؛ گروهی دیگر معتقدند یزید کافر نیست و مسئولیت فجایع عاشورا با وی نبوده است؛ گروهی دیگر معتقدند صحیح آن است که توقف کنیم و یزید را لعن نکنیم.
در سالگرد مهسا امینی، عبدالحمید گفت که حکومت در برگزاری مراسم سالگرد، مشکل ایجاد کرده است و این مسئله، آزاردهنده است. در پاسخ به این اظهارات می‌گوییم که سالگرد گرفتن برای اهل‌سنت، طبق مبنای فقهی آنان ممنوع است و این سخنان عبدالحمید نیز در راستای مخالفتش با نظام اسلامی و همراهی با دشمنان اسلام و انقلاب بوده و دغدغه دینی و همراهی با مظلومین، در آن لحاظ نشده است.
هرچند امام حسن عسکری (علیه‌السلام) تمامی دوران امامت خود را در حصر خانگی و یا زندان به سر برده‌اند و مسلمانان از وجود ایشان به دلیل ظلم حکام جور عباسی، نتوانستند به بهترین شکل استفاده کنند، ولی علمای شیعه و اهل سنت به فضائلی بی‌نظیر از کرامات حضرت اشاره کرده‌اند که بیان‌کننده عظمت علمی ایشان است.
یکی از وقایع مهمی که در زمان امام حسن عسکری (علیه‌السلام) رخ داده است و آن را به ماجرای مباهله تشبیه می‌کنند، طلب باران توسط مسیحیان سامرا ست.
عبدالحمید در آستانه سالگرد اغتشاش سال گذشته، نظام را به ظلم کردن متهم کرد و مدعی شده است حکومت‌های صدر اسلام، غیر از این عمل می‌کردند؛ وی با مطالعه تاریخ حکومت پیامبر(ص) و امیرالمؤمنین(ع) متوجه خواهد شد که امنیت، اهمیت بسیاری نزد آنان داشته و به گونه‌ای شدیدتر با اغتشاشگران برخورد می‌شد.