پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عبدالحمید که یک سال مداوم به انتقاد از نظام اسلامی پرداخت، بار دیگر می‌گوید که تمام مسئولین از یک طیف هستند و مشکلات حل نشده است؛ بنابراین لازم است بدون در نظر گرفتن قومیت، مذهب و حتی دین افراد، شایستگی، اهلیت و توانایی افراد در واگذاری مدیریت‌ها مدنظر قرار گیرد. وی به عنوان مؤید سخنش از تاریخ صدر اسلام کمک گرفته و در اظهارات جدید خود گفته است: «توجه ما باید به انسانیت باشد، چنانکه رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله به انسانیت اندیشید و نگاهش نسبت به تمام انسان‌ها برابر بوده و تفاوتی بین آنها قائل نبود. وقتی سلمان ایرانی و اصفهانی که به «سلمان فارسی» معروف بود، مسلمان می‌شود، آن حضرت او را جزء اهل‌بیت خودش قرار می‌دهد».[1]

درباره سخن وی جواب ابتدایی این است که در ایران شایستگان اهل‌سنت، در پست‌های بسیار مهم قرار دارند؛ آنان در قوه مقننه که حق قانون‌گذاری و نظارت بر دولت را دارد، عضویت در خبرگان رهبری، در شورای شهر، به عنوان فرماندار، شهردار، ریاست آموزش و پرورش، ریاست کمیته امداد، رده‌های بالای نظامی و ... مشغول به کارند و خدمت می‌کنند.

اما لازم است درباره این کلام عبدالحمید که گفت: «پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله تفاوتی بین انسان‌ها قائل نبود و وقتی سلمان فارسی مسلمان می‌شود، آن حضرت او را جزء اهل‌بیت خودش قرار می‌دهد»، توضیح دهیم که این عبارت ربطی به انتخاب شایستگان برای پست‌های حکومتی ندارد.

اهل‌بیت علیهم‌السلام در اصطلاح خاص قرآنی، فقط شامل امیرالمؤمنین، فاطمه زهرا، امام حسن و امام حسین علیهم‌السلام و امامان معصوم از ذریّه امام حسین علیه‌السلام می‌گردد و افراد دیگر که از نظر سببی و نسبی با پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله قرابت دارند را شامل نمی‌شود. ‌اُم‌سلمه نقل کرد که آیه تطهیر در خانه من نازل شد و بعد از نزول آن، رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله دنبال امیرالمؤمنین، فاطمه زهرا، امام حسن و امام حسین علیهم‌السلام فرستاد و بعد فرمود: اینها اهل‌بیت من هستند.[2] در روایات مختلف و متواتر وارد شده است که ام‌سلمه از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله پرسید: آیا من هم جزء اهل‌بیت هستم؟ رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله در پاسخ فرمودند: راه تو به سوى خیر است، تو از همسران پیامبرى. (تو در جایگاه خودت هستى، تو بر خیرى![3]

بنابراین تعبیر اهل‌بیت در عبارت «سلمان منا اهل‌البیت» قابل تطبیق بر آیه تطهیر نیست و این آیه حتی همسران پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله را هم شامل نمی‌شود؛ بلکه به معنای نزدیکی به رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله از حیث عقیده، اخلاق و اعمال است. همانند این روایت که امام باقر علیه‌السلام می‌فرمایند: «هركس ما را دوست بدارد، از ماست. عرض كردم: فدايت شوم آيا از شما است؟ فرمود: به خدا سوگند! از ماست. آيا اين سخن خداوند از قول ابراهيم را نشنيده‌ای كه می‌فرمايد: (هر كس از من پيروی کند، از من است)».[4]

در روایات، موارد مختلفی نیز وجود دارد که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله و اهل‌بیت علیهم‌السلام برخی دسته‌ها (ازجمله کسانی که در برابر احکام الهی سهل‌انگار هستند) را از خود نمی‌دانند؛ از این‌رو امام رضا علیه‌السلام تقید به شریعت را این‌گونه مورد تأکید قرار می‌دهند: «از ما نیست کسی که قبل از رؤیت هلال اول ماه رمضان، به نیت روزه ماه رمضان، روزه بگیرد و قبل از رؤیت هلال اول ماه شوال افطار کند»[5] و در روایت نبوی آمده است: «بدانید کسی که مردم او را به خاطر اجتناب از شرش گرامی دارند، از من نیست».[6] ان‌شاءالله کسی که در مقام موعظه مردم قرار می‌گیرد، کارهایی انجام ندهد که از اهلیت بیفتد و رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله به او بفرماید، از ما نیست!

پی‌نوشت:
[1]. سخنرانی عبدالحمید در 14 مهرماه 1402.
[2]. المستدرک علی الصحیحین، حاکم نیشابوری، ج3، ص158؛ صحیح مسلم، مسلم بن الحجاج، ج4، ص1883 .
[3]. شواهد التنزیل، حاکم حسکانی، ج2، ص62؛ المستدرک، حاکم نیشابوری، ج2، ص451.
[4]. التفسير الصافی، فيض كاشانی، ج3، ص90؛ شرح الأخبار، قاضی نعمان، ج3، ص14.
[5]. من لا يحضره الفقيه، شيخ صدوق، ج2، ص128.
[6]. الخصال، شيخ صدوق، ج1، ص14.