پس از اعتراض پرستاران نسبت به تبعیض بین آنان و پزشکان در نحوه پرداخت، عبدالحمید از این اعتراضات سوءاستفاده کرده و تورم و گرانی را علت این اعتراضات خواند و به این وسیله اعتراضات علیه حکومت را همگانی جلوه داد؛ وی با آمار دروغ، مشکلات معیشتی را ده برابر واقع وخیم نشان داد و باعث خودکشی این اصناف دانست که خلاف واقع است.

عبدالحمید گفت: «از خواسته‌های مهم این است که اهل‌سنت در کشور به رسمیت شناخته شوند؛ باید بتوانند آزادانه عبادت کنند و پلیس و نیروهای امنیتی، به خاطر نماز و نمازخانه و عبادت، دنبال‌شان نباشند»؛ باید گفت طبق قانون اساسی، مذاهب اهل‌سنت دارای احترام كامل بوده‌ و پیروان این مذاهب در انجام مراسم مذهبی، طبق فقه خودشان آزادند و ‌اگر کسی تخلف مالی یا کاری علیه امنیت ملی نکرده باشد، تحت تعقیب نیست و نمازخانه‌ای به خاطر نماز خواندن بسته نشده است.

عبدالحمید می‌گوید: «۴۶ سال تبعیض داشتیم و تبعیض کار تندروها و بی‌انصافان است. منصفانه این است که تبعیض‌ها پایان یابد؛ بوی عدالت و انصاف می‌آید». می‌گوییم سخن او خود بی‌انصافی است که خدمات 46 ساله نظام را نادیده گرفته و این گونه سخن می‌گوید. مساجد اهل‌سنت از ۱۰۰۰ به ۱۷۰۰۰ رسیده؛ ۱۴۰۰ عضو هیئت علمی اهل‌سنت در دانشگاه‌ها و ۱۷۰۰ مدیر سنی در دستگاه‌های اجرایی کشور، فعالیت دارند.

در بین دنیا و آخرت، عالم دیگری وجود دارد که به آن برزخ می‌گویند. علمای اهل‌سنت به دلیل آیات و روایات صحیحی که در کتاب‌های خود دارند، به حیات در آن عالم معتقدند. در روایات ارتباط بین این دو عالم بیان شده و این ارتباط دوطرفه است که هم زندگان می‌توانند به مردگان منفعت برسانند و هم مردگان می‌توانند نفعی برای زنده‌ها داشته باشند.

عبدالحمید به عدالت سفارش می‌کند و شیوه گسترش عدالت را ترس مجرمین از حکومت بیان می‌کند؛ در حالی که خود همیشه علیه نظام انتقاد کرده و از مجرمین محکوم شده توسط دستگاه قضایی کشور حمایت می‌کند؛ وی در همان کلام، نیروهای انتظامی را تضعیف کرده و می‌گوید: «اگر مأموری مرتکب خطا و ظلمی شد، حاکم باید گوش این مأمور را بگیرد تا هیچ مأموری جرأت نکند از قانون تجاوز کند»، ظاهر این کلام عادلانه است ولی باید قوانین به گونه‌ای باشد که مأمور جرأت داشته باشد با مجرمین مقابله کند.

ابن صباغ مالکی می‌گوید: «برخی اهل علم گفته‌اند کاظم، آن امام بزرگ منزلت است، که یگانه حجت و بزرگ بود. شب را به قیام و روز را به روزه سپری می‌کرد. به او کاظم گفتند، چون بسیار بردبار و برخطاکاران اهل گذشت بود. در نزد اهل عراق معروف به باب حوائج الی الله است. زیرا نیاز و درخواست نیازمندان را برآورده می‌سازد.»