وهابیت
مورخان و تاریخ پژوهان اهل سنت در منابع معتبر خود به شرح لشکرکشی و فتوحات خلفای اهل سنت در دوران حکومتشان اشاره کرده اند؛ با مطالعه این منابع مشخص می شود، روحیه جنگ آوری در دوران جاهلیت اعراب (دوران قبل از اسلام) وجود داشته و در فتوحات خلفا نیز به چشم می‌آید که نمونه ملموس آن در فتح ایران و قتل و کشتار مردم این دیار است.
تشابه در اخلاق و نحوه خلقت میان رسول خدا (ص) و اهل بیت (ع) نکته ای است که در روایات معتبر فریقین به آن اشاره شده است. اما در قرآن کریم، خدای متعال پیامبر خود را رحمت برای عالمیان معرفی کرده و از اخلاق حضرت به نیکوترین اخلاق یاد می کند. امام زمان (ع) هم در خلقت و هم در اخلاق، شبیه به پیامبر (ص) هستند؛ در نتیجه با اتهام به امام (ع) به پیامبر (ص) نیز تهمت زده شده است.
در کنار آیات قرآن کریم که به صراحت مسئله تقیه را مطرح کرده و به آن مشروعیت بخشیده است، روایات فراوانی از فریقین وجود دارد که بر مشروعیت تقیه دلالت دارند.
زیارت قبور اهل بیت (علیهم السلام) یکی از کارهای مهمی است که شیعیان و اهل سنت به هدف قصد قربت به انجام آن اهتمام دارند؛ اما مفتیان وهابی که باید آنان را نتیجه تفکرات ابن تیمیه دانست، با صدور فتوا به تخریب قبور مطهر ائمه معصومین (علیهم السلام) و اولیاء الهی، پرده از خباثت خود برداشته‌اند. این در حالی است که بزرگان اهل سنت به زیارت قبور اهل بیت (علیهم السلام) اهتمام داشته‌اند.
زیارت قبور انبیاء و اولیای الهی یکی از سنت هایی است که در میان مسلمانان از قدیم الایام تاکنون رایج بوده است. مسلمانان با هدف تکریم اهل بیت (ع) و به قصد تقرب به خدای متعال در حرم های مطهر ائمه معصومین (ع) حضور پیدا می‌کردند؛ اما ابن تیمیه حرانی تئورسین وهابیت با صدور فتوا دستور به قتل و کشتار کسانی که قصد زیارت قبور مطهر داشتند داده است.
وهابیون با ادعای واهی معتقدند دموکراسی در ابتدای اسلام و توسط خلیفه دوم اهل سنت به جهانیان معرفی شد. آنان معتقدند در جریان انتخاب خلیفه سوم اهل سنت، شش نفر در انتخاب او سهیم بودند و با رأی گیری، یک نفر از میان آن جمع شش نفره انتخاب شد؛ در پاسخ به این ادعا باید گفت، خلیفه دوم اهل سنت با زور شمشیر و ایجاد رعب و وحشت، آن نفری را که مدنظرش بود به خلافت رساند.
مفتیان وهابی ادعا کرده اند که امام حسن مجتبی (ع) کثیرالطلاق بوده با بیان این مطلب قصد در مذمت حضرت دارند. با بررسی در منابع روایی و تاریخی اهل سنت مشخص می شود، بیان چنین ادعایی 100 سال بعد از شهادت امام (ع) صورت گرفته و اگر این مطلب رخ داده بود، قطعاً دشمنان برای تمسخر و اعتراض به حضرت از آن استفاده می کردند.
وهابیت خطاب غیر خداوند با لفظ «یا» را شرک می دانند. باید گفت هر خطابی با الفاظ ندا شرک نیست، بلکه به نیت ندا کننده بستگی دارد؛ اگر ندا کننده، او را مستقل در برآوردن حاجت نداند، شرک نیست.
عدم مشروعیت خلافت خلفای اهل سنت، از مهمترین بحثهای شیعیان با مفتیان وهابی است. وهابیون با استناد به شرکت امیرالمؤمنین (ع) در نمازهای یومیه خلفای سه گانه اهل سنت، ادعا دارند امیرالمؤمنین (ع) قائل به مشروعیت حکومت آنان بوده، در حالی که بنا بر روایات، ترس از ایجاد تفرقه توسط دشمنان و انشقاق دین و تقیه کردن امیرالمؤمنین (ع) از مهمترین دلایل حضور حضرت در مسجد بوده است.
مفتیان وهابی با توهین به علمای پیرو اهل بیت (ع) ادعا کرده اند که شیعیان معنای توحید را نمی دانند و حتی به مبانی آن نیز آشنا نیستند. وهابیون با ایجاد شبهاتی پیرامون موضوع توحید معتقدند بیان توحید سبب آن می شود که علمای شیعه قبور متبرک خود را تخریب کنند؛ اما با بررسی منابع معتبر وهابیت مشخص می شود، توحید وهابیت با بت پرستی و خرافه پرستی بیشتر شباهت دارد.
شيعه هراسی، كفّه ديگر ترازوی شبكه های وهابی مسلک است كه شبكه هایی مانند کلمه و وصال نيز از اين قاعده مستثنا نيستند. در حقيقت، هر روز اين شبكه ها به تمامی افكار و عقايدی كه مختص مذهب تشيّع است، هجوم می برند و مذهب تشيع را بدعت و كفر و شرك، معرفی می كنند.
مفتیان وهابی ادعا کرده اند که توسل به اموات کاری شرک آمیز و مخالف با شریعت مقدس است. آنان با این ادعای باطل، معتقدند اگر کسی معتقد به این کار باشد در حقیقت مشرک شده و از دایره ایمان خارج شده است. اما بر خلاف نظر باطل وهابیون باید گفت علاوه بر آیات و روایات معتبری که در منابع عامه بیان شده، علمای اهل سنت نیز معتقد به جواز توسل به اموات و صالحین و اولیای الهی هستند.
مفتیان وهابی با استناد به خطبه ای از نهج البلاغه، مدعی شدند حضرت علی (ع) با توسل به اموات مخالف بودند. این ادعا در حالی بیان شده که امیرالمؤمنین (ع) بعد از انجام غسل و کفن کردن پیکر مطهر رسول الله (ص) به ایشان متوسل شدند و از حضرت حوائجی را مسئلت کردند.
یکی از احادیثی که در اثبات ولایت امیرالمؤمنین (ع) و فضیلت اهل بیت (ع) از دو لب مبارک رسول خدا (ص) بیان شده، حدیث شریف سد الابواب است. حضرت آیت الله سید علی میلانی به جهت دفاع از ولایت امیرالمؤمنین (ع) با تألیف این کتاب، به اثبات این روایت شریف و نقد نظرات مخالفین در این باره پرداخته است. این کتاب در چهار بخش تألیف شده و یکی از تحقیقات مهم و ارزشمند در این زمینه است.