مفتی‌های وهابی ادعا می‌کنند شیعیان به اصحاب و یاران رسول خدا (ص) توهین و ناسزا می‌گویند و این عمل، سبب خروج آنان از دین و ایمان می‌شود؛ اما با بررسی منابع معتبر اهل سنت مشخص می‌شود که بسیاری از صحابه یه این عمل مشغول بوده‌اند. معاویه از کسانی است که در دوران حیات سراسر خباثتش به دلیل دشمنی با امیرالمومنین (ع) ایشان را مورد سب قرار می‌داد.

چه کسی است که ماجرای شهادت مظلومانه حضرت سید الشهدا علیه السلام و هفتاد و تن از فرزندان و یاران آن حضرت را با لبان عطشان و به فجیع ترین وضع ممکن نشنیده باشد ، و بعد از آن چه کسی است که جریان اسارت اهل بیت رسول خدا صلی الله علیه و آله را بعد از شهادت امام حسین علیه السلام در تاریخ نخوانده باشد و بالاخره چه کسی است که از ظلم و ستم و فساد اخلاقی یزید و دستگاه خلافت او آگاهی نداشته باشد؟

موضوع سن و دشنام با لعن متفاوت بوده به گونه‌ای که دشنام دادن و ناسزاگویی را اسلام جایز ندانسته و امامان شیعه نیز آن را ممنون کرده و شیعیان را از انجام آن برحذر می‌دارند. ولی لعن در مورد افرادی که نافرمانی امر خداوند را کردند انجام شده تا جایی که خداوند در آیاتی از کلام الله مجید آن را صراحتا بیان نموده است.

فرقه ضاله‌ی وهابیت همواره به خاطر لعن دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) توسط شیعیان، بر شیعه خرده گرفته، مذهب شیعه را مذهب لعن و نفرین عنوان می‌کنند و به خاطر همین خیال خام، حکم به بدعت گذار بودن شیعه و سرانجام تکفیر و قتل آنان می‌کنند. بر آن شدیم تا با بررسی متون دینی و تاریخی در این باره تحقیقی صورت دهیم و لعن را از دیدگاه قرآن، سنت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و صحابه...