قرآن‌بسندگی
«سید ابوالفضل برقعی» ، یکی از چهره‌های شاخص جریان قرآن‌بسندگی است كه اعتقاد دارد مفاهیم قرآنی برای عموم مردم روشن است. در مقابل این مبنا و اعتقاد برقعی باید گفت که اگر به راستی همه آیات قرآن به تمام معنا روشن هستند، پس این همه اختلافات تفسیری برای چیست؟
مدعیان قرآن‌بسندگی ادعا می‌کنند که قرآن برای هدایت بشر کافی و می‌توان تمامی عقائد و حتی احکام را از قرآن استخراج کرد. طرح این دعا از جانب طرفداران این جریان درحالی است که این افراد در عمل، خلاف این مبنای خود عمل کرده و هر کجا که نتوانسته از ظاهر آیات، حکم را استخراج کنند با استناد به فعل و سنت نبوی، حکم را استخراج کرده‌اند و این تناقضی است آشکار.
سید ابوالفضل برقعی از روحانیان معاصر ایران است که به دلیل گرایش به جریان قرآنیون، از عقاید شیعی فاصله گرفته و به نظریات اهل‌تسنن و گاه وهابیت نزدیک شده است. یکی از نشانه‌های دوری برقعی ازمذهب تشیع و نزدیکی او به اهل‌سنت و به ویژه وهابیت، دیدگاه او درباره بزرگان شیعه است. برقعی به صراحت «ابن‌تیمیه» ملعون را بر «شیخ صدوق» ترجیح داده است.
«سید ابوالفضل برقعی»، یکی از شخصیت‌های مهم جریان افراطی «قرآنیون» است که اعتقاد به وجود تمام معارف و مایحتاج بشر در قرآن دارد؛ در حالی که خداوند در برخی از آیات قرآن، وظیفه تبیین و تفسیر آیات را بر عهده پیامبر (ص) قرار داده است و اینکه خود «برقعی» در آثارش برای روشن ساختن مراد آیات، دست به دامن روایات شده است.
قرآنیون، قرآن را یگانه منبع تشریع دانسته و خود را بی نیاز از احادیث و روایات می دانند و بر این عقیده اند که هر کس که با زبان عربی آشنا باشد، می تواند از قرآن، تمام چیزهایی که لازم دارد را برداشت کند در حالیکه در عمل چنین نیست.
دیدگاه قرآنیون پیرامون کفایت قرآن در بخش اعتقادات و بی نیازی آن از سنت، دیدگاه درستی به نظر نمی رسد؛ زیرا مقصود بخشی از آیات اعتقادی همچون آیات رؤیت خداوند، کرسی، جبر و اختیار، قضا و قدر و برخی از صفات الهی، بدون نیاز به سنت، به خوبی روشن نمی شود.