اغلب جریان‌ها و نشست‌های شاهنامه‌خوانی به بهانه زنده نگه داشتن شاهنامه برگزار می‌شود اما در حقیقت، آنان در پی زنده نگه داشتن خود هستند. نشان به آن نشانی که هر بخش شاهنامه که به سودشان باشد را بزرگ میکنند و هر بخشی که به ضررشان باشد را خاموش نگه می‌دارند.

رستم، گیو (Giv) پهلوان ایرانی را برای یافتن کی‌خسرو به توران روانه کرد. گیو، جامه‌ی هندوها را به تن کرد و از میان کوه‌ها و دره‌ها به توران رسید تا شناخته نشود‌. او در توران، از ترکان (از چوپان و کشاورز و...) نشان کیخسرو‌ را می پرسید و سپس آنان را میکشت تا موضوع‌ مخفی بماند!

در داستان هفت خان، دیو سپید شخصیت منفی ماجرا نیست. بلکه کی‌کاووس متجاوز است و دیو سپید مدافع. اما این دیو، از آن جایی که دیو است، ذاتاً شخصیتی منفی است. چه اینکه فردوسی، مردم کافر ناشکر را به دیو تشبیه می‌کند. چون دیوها این گونه هستند.

کی‌کاووس (پادشاه ایران) به یارانش فرمان داد که به مازندران بتازند و تمام مردم آن، از پیر و جوان را قتل عام و همه‌ی آبادی‌ها را به آتش بکشند. سربازان کی‌کاووس به مازندران تاخته؛ آبادی‌ها را غارت و شهر را ویران کردند و مردمان را کشتند. حتی به زنان و کودکان نیز رحم نکردند و همه را از دم تیغ گذراندند.