سکس
عرفان اوشو ازجمله مکاتب عرفانی لذت‌گرا و لذت‌جوست که انسان را به بهره‌وری از دنیا و لذات جسمانی، مانند لذت جنسی، رقص و پای‌کوبی، سرور و شادی و… دعوت کرده، و لذت‌جویی را پُلی برای رسیدن به رشد و کمال می‌داند.
دین مبین اسلام، از طرفی آمیزش جنسی زوجین را از سنت‌های مورد تاکید قرار داده و آن را تنها راه برای ارضای صحیح غریزه‌ی جنسی بر می‌شمارد و از این طریق روش کلیسا را مخدوش می‌سازد، و از طرف دیگر بر رعایت اعتدال در آن تأکید می‌ورزد و با این کار اندیشه‌ی جنسی غرب را مردود می‌داند.
یكى از گرایشهاى مهم و فطرى انسان، گرایش به لذّت و خوشگذرانى و راحت طلبى است كه طبعاً، انسان را به رنج‌گریزى، و فرار از درد و ناراحتى‌ها تشویق می‌کند. فطرى بودن این گرایش بدین معنا است كه ساختمان روح و روان انسان به گونه‌اى آفریده شده است كه قادر نیست از لذّت، متنفّر و گریزان بوده و به جاى آن، رنج و مشقّت و سختى را جایگزین کند.
واقعا جای تعجب است از کسانی که به حرف‌های اشو باور دارند. چرا از خود نمی‌پرسند طبق منظور اشو، نباید به چیزی باور داشت، ما چرا حرف‌های او را باور می‌کنیم؟ اصلا او چرا به حرف‌های خود باور دارد؟ این‌ها سؤالاتی است که باید پرسید!
انسانیت از خداشناسی نمی‌تواند جداگردد. یا خداشناسی است و یا سقوط در حیوانیت و منفعت پرستی و سبُعیت و درندگی. منفعت پرستی به معنی واقعی کلمه یعنی این‌که آدمی واقعاً بنده شهوت و شکم بوده باشد. یا باید بنده خدا بود و یا بنده شکم و جاه و مقام و پول و زر و زیور، راه سوم ندارد.
زمانی‌که این تصویر را در اینستاگرام به اشتراک گذاشتم؛ یکی از اعضا کامنت گذاشت: کسی‌که نتواند بر شهوت جنسی غلبه کند در منجلاب درگیری ذهنی است، این طرز فکر که غیرقابل مهار است به دلیل سستی وجود می‌باشد و این فرد لیاقت تصمیم‌گیری ندارد! اما به او پاسخ دادم...