پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ شهوت جنسی در اسلام یک امری است که از راه مقدسی مثل ازدواج باید کنترل شود. چهارچوب شرایع دیگر ادیان نیز اجازه دفع آن به هر طریقی را نمی‌دهد. در فرهنگ ما لازم است با حرمت و ادب از لذت جنسی بهره برد. لذتی که عشق را به بار می‌نشاند و رنج‌های زندگی و مسئولیت‌های خانوادگی را قابل تحمل و شیرین می‌سازد. شهوت را می‌توان به نیروی معنوی عشق تبدیل کرد و بستری برای تداوم و پرورش نسل «انسانی» گشود که شاهکار خلقت است.

در عرفان‌های نوپدید معنوی ما بسیار می‌بینیم که از این مقوله استفاده بسیاری می‌کنند. در اندیشه اشو که با رویکرد شهوت محور و خانواده گریز رابطه‌های جنسی بی‌حد و حصر از مدیتیشن‌ها و به اصطلاح از گام‌های عرفانی سانیاسین‌هاست. اساسا برای این مقوله در مکتب خود ترم‌هایی گنجانده که در آن سکس مدیتیشن‌هایی را آموزش می‌دهند. اشو که فکر می‌کند، خالی شدن از شهوت مثل خالی شدن از ادرار است که می‌تواند در هرجا و به هر طریقی خود را خالی کند می‌خواهد از این طریق به معرفت برسد.

مدتی است که در فضای مجازی افرادی آموزش دیده که بعضا به آشرام پونا هند رفته‌اند و آموزش دیده‌اند، کلاس‌هایی را برای آموزش دادن مطالب اشو برگزار می‌کنند. مربی خانمی که بدون هیچ پوششی نشسته و به شاگردان خود آموزش مدیتیشن تعلیمی اشو را می‌دهد. بعید نیست که در همین کلاس‌ها همین خانم در کلاس‌های خود سکس مدیتیشن را آموزش دهد!

استاد شهید مرتضی مطهری (ره) می‌فرماید: «انسانیت از خداشناسی نمی‌تواند جداگردد. یا خداشناسی است و یا سقوط در حیوانیت و منفعت پرستی و سبُعیت و درندگی. منفعت پرستی به معنی واقعی کلمه یعنی این‌که آدمی واقعاً بنده شهوت و شکم بوده باشد. یا باید بنده خدا بود و یا بنده شکم و جاه و مقام و پول و زر و زیور، راه سوم ندارد.»[1]

پی‌نوشت:

[1]. حکمتها و اندرزها، شهید مطهری، نشر صدرا، ج 1، ص 9.