ذکر
متصوفه دارای انحرافات عملی متعددی هستند، ذکر جلی یکی از این انحرافاتی است که در آداب ذکر گفتن بین متصوفه معمول بوده و این‌گونه آداب معارض مبانی قرآنی می‌باشد.
مانترا کلمه، کلمات و اصواتی است که گاهی دارای معنا و گاهی هم بدون معنا است؛ ولی ذکر باید دارای معنا باشد تا از طریق معنای ذکر به خداوند توجه شود. در مانترا، تکرار یک ذکر باعث خستگی ذهن شده و آرامش کاذب به ارمغان می‌آورد.
فرقه اهل حق به دلیل این که خود را مقرب درگاه الهی می‌دانند، از نماز اظهار بی نیازی نموده و با نگاه ابزاری به این فریضه الهی، چرایی اقامه این عمل واجب را صرفاً برای تشکر از خداوند دانسته و بر این عقیده هستند که با هر ذکری می‌توان خدا را یاد کرد و این ذکر اختصاص به نماز ندارد.
یکی از مبانی عرفان حلقه نفی ذکر گفتن است. آیا تا به حال از خود پرسیده‌اید چرا عرفان حلقه به به جای عبارت «بسم الله الرحمن الرحیم» جمله‌ی «به نام بی‌نام او» گفته می‌شود؟ البته این سنت را شخص آقای طاهری بنیان نهاد و بسیاری از متون و جزوات آموزشی عرفان حلقه اکنون به همین صورت در فضای مجازی قابل دسترسی‌اند.
ازجمله اعتقادات صوفیه که مرحوم میرزای قمی به‌طور مفصل به نقد آن پرداخته است، تصور صورت مرشد در هنگام ذکر و عبادت است. به اعتقاد میرزای قمی استحضار صورت شیخ، مانع از کمال ذکر و ضد اوست و هیچ دلیلی از عقل و نقل قائم نشده است که چنین کاری منشأ استکمال شود، بلکه از عقل و نقل هر دو، دلیل برخلاف آن قائم است.
از آیات قرآن و روایات و سخنان بزرگان دین این‌گونه برداشت می‌شود که ذکر همان یاد خداوند است در تمام حالات و پیشامدهای انسان و اینکه انسان باید یک‌سره خود را در حضور باری‌تعالی بداند. ولذا برای ذکر مراتبی است که عبارت است از: ذکر لسانی، ذکر قلبی و ذکر عملی و اینکه ذكر زبانى گرچه از تمام مراتب ذكر، نازل‌تر است ولى درعین‌حال مفيد فايده است.
ذکر و یاد خداوند بنیه و شاکله‌ی اصلی عبادت است؛ درحالی که شبهه عرفان پوشالی حلقه، مخاطبین را از این امر مهم باز می‌دارد. به این بهانه که شما تنها با حضور قلب دیگر نیازی به ذکر خداوند ندارید و یاد کردن شخص برای کسی است که حضور ندارد و غایب است. درصورتی که خداوند به صراحت در قرآن کریم به آن اشاره کرده...