عناصر تشکیلات بهائیت با انتشار پست‌هایی تلاش کردند تا مسمومیت یا بدحالی‌های اخیر در مدارس را به جمهوری اسلامی منتسب و حاصل تفکر علمای اسلام معرفی کنند. اما علمای دین به حکم اسلام، همواره بر علم آموزی بدون توجه به جنسیت تأکید داشتند. بهائیت هم با نیرنگ و به ناحق، در نفرت پراکنی علیه علمای اسلام برای هموار کردن نفوذ و سلطه خود کوشیده است!

در بخشی از پیام نوروز 1402 بیت العدل، سال گذشته بر بهائیان ایران، سالی توأم با ظلم و سرکوب توصیف شد! اما واقعیت آنست که تشکیلات بهائیت با سازمان‌دهی تحرکات خلاف قانونی و جریان‌سازی‌های منفی اتباعش علیه جمهوری اسلامی، بانی برخورد با برخی اعضایش در ایران است. تشکیلاتی که با تمسک به دروغ، مستقیماً بانی تحریم و فشار علیه مردم ایران است.

عبدالبهاء از بهائیان خواست تا در قبال انقلاب‌های ایران، جانب بی‌طرفی را گرفته و در هیچ فتنه و فسادی مشارکت نکنند. اما وقتی به تاریخ کوتاه بهائیت می‌نگریم، چیزی جز مداخلة همراه با دورویی و خیانتِ بهائیت نمی‌بینیم. از زمان قاجار و جریان مشروطه‌خواهی گرفته تا پهلوی و جمهوری اسلامی، بهائیان نه ساکت نشستند و نه به نفع ایران گامی برداشتند.

هرچند از فعالیت‌های اجتماعی و یا تحصیلی بهائیان، به خاطر باورشان جلوگیری نمی‌شود، اما در مراکز فرهنگی و جامعه‌سازی، باید با بینشی باز و تدبیری مناسب عمل شود تا زمینه برای اجرای نقشه‌های براندازی سیاسی و استحاله فرهنگی بهائیت فراهم نگردد. تشکیلاتی که به براندازی سیاسی در ایران اکتفا نکرده و از استحاله فرهنگی و محو اسلام در ایران سخن می‌گوید.

بهائیت تا زمانی یک حرکت را مردمی و خود را ملزم به دفاع از آن می‌داند که در راستای منافعش باشد؛ هر زمان هم که منافع خود را بر خلاف مردم بیند، خود را قانون‌مدار، مطیع حکومت و معترضین را اراذل و اوباش می‌خواند و از سرکوب آنان حمایت می‌کند!

امام جمعه زاهدان با حمایت از بهائیان، مدعی سرکوب برخی افراد بخاطر عقایدشان در ایران شد. این در حالیست که جدای از الحادی بودن بهائیت و حمایت این امام جمعه اهل سنت، بنابر قانون اساسی، حقوق انسانی تمامی اقلیّت ها تا زمانی که علیه اسلام و کشور توطئه نکنند محترم شمرده شده است. پس این سخنان مولوی عبدالحمید برآمده از ناآگاهی یا غرض ورزی ایشان است؟!