براندازی بهائیت
مدت‌ها پیش از صدور حکم اعدام چهار جاسوس اسرائیل در ایران که 9 بهمن 1402 اجراء شد، عناصر بهائیت در اقدامی هماهنگ درباره آن، به شایعه‌پراکنی پرداختند.
تشکیلات بهائیت به بهانه برخورد با بهائیان، خواستار ایجاد اتحاد جهانی، علیه کشورمان شد؛ اما آنچه از قرائن برمی‌آید، تشکیلات بهائیت به فشار سیاسی و تحریم اقتصادی علیه کشورمان قانع نمی‌شود و بهائیانی مثل «مریم معمارصادقی»، از حمله نظامی علیه ایران نیز سخن گفته‌اند! رفتار امروز بهائیت، بر خلاف نهی از آزادی‌خواهی و اعتراض به حکومت‌ها در تعالیم بهائی است.
در بیانیه ضدایرانی 13 آذر 1402 بهائیت، ادعا شده که اکثر بازداشتی‌های اخیر در ایران، زنان هستند؛ چرا حکومت، با دستگیری مادران بهائی، آنان را از فرزندانشان جدا می‌کند؟ باید پرسید که چرا تشکیلات بهائیت با اصرار به تبلیغ حداکثری و فعالیت سازمانی، آن هم سازمانی که به دنبال براندازی در ایران است، مادران بهائی را از فرزندانشان جدا و به اقشار آسیب‌پذیر بهائی صدمه می‌رساند؟
تشکیلات بهائیت با پشتیبانی آمریکا، این روزها در تلاش است تا با ادعای نقض حقوق بهائیان در ایران (به خاطر دستگیری چند متهم بهائی)، بخشی از فشارهای جامعه جهانی و افکار عمومی را از رژیم کودک‌کش، رفع و به ایران منتقل کند.
گروه مادران پارک لاله، مدعی شد در سال‌های اخیر که اعتراض بهائی‌ها بیشتر و علنی‌تر شده، شاهد افزایش دستگیری آنان هستیم؛ اما افزایش اعتراضات بهائیان به معنای زیرپا گذاشتن دستورات دینی خودشان است. به علاوه، بر اساس آمارهایی که از اخبار بهائیت نسبت به دلایل بازداشت این افراد به چشم می‌خورد، جاسوسی، فعالیت سازمانی، تبلیغ تبشیری و ... بوده است.
بهائیت و صهیونیست، بر خلاف ادیان الهی که پیروی از آن‌ها به وسیله باور قلبی و اقرار زبانی ممکن است، از ساختار تشکیلاتی و سازمانی بهره می‌برند. این دو جریان به وسیله راهکار مشابه، در کشورهای مختلف نفوذ کرده تا در زمان مقتضی، به ملّت‌ها حکمرانی کنند..
.فریبا کمال آبادی از رهبران سابق تشکیلات بهائیت در ایران، مدعی شد که بازداشت والدین بهائی، مصداق شکنجه کودک است! اما خانم کمال آبادی، جای اینکه برای فرزند زندانیان بهائی اشک تمساح بریزید، بهتر نیست والدینشان را به قانون‌شکنی و تقابل با حکومت فرا نخوانید؟ خانم کمال آبادی، اگر بازداشت والدین مصداق شکنجه کودک است، پس سوختن با بمب‌های ممنوعه و قطع آب و برق و غذا مصداق چیست؟
نشریه «به سوی جهانی بهتر» که از سوی مرکز بهائیت در اسرائیل تهیه و میان نمایندگان جامعه بهائی منتشر شد، به دنبال الگودهی برای توسعه همه‌جانبه اجتماعی و اقتصادی بهائیت است. تشکیلات بهائیت به دنبال آن است تا به اسم خدمات اجتماعی، پروژه زوال فرهنگی ملّت‌ها را پی گیرد و توسعه طلبی خود را تا رسیدن به مرحله برپایی حکومت بهائیت در عرصه گیتی دنبال کند.
عناصر تشکیلات بهائیت با انتشار پست‌هایی تلاش کردند تا مسمومیت یا بدحالی‌های اخیر در مدارس را به جمهوری اسلامی منتسب و حاصل تفکر علمای اسلام معرفی کنند. اما علمای دین به حکم اسلام، همواره بر علم آموزی بدون توجه به جنسیت تأکید داشتند. بهائیت هم با نیرنگ و به ناحق، در نفرت پراکنی علیه علمای اسلام برای هموار کردن نفوذ و سلطه خود کوشیده است!
بیت العدل در پیامی، از تلاش جمهوری اسلامی برای فاصله میان بهائیان و این سازمان ابراز نگرانی کرد و سعی کرد خود را از عاملیت برخی محدودیت‌ها علیه بهائیان تبرئه کند! اما واقعاً چرا بهائیان ایران باید فدایی سازمان بیت العدل شوند؟! سازمان نامشروعی که بر خلاف اوامر پیشوایان بهائی، بهائیان را به تقابل با حکومت و تحمل تضییقات برای سواری خود دعوت می‌کند!
در بخشی از پیام نوروز 1402 بیت العدل، سال گذشته بر بهائیان ایران، سالی توأم با ظلم و سرکوب توصیف شد! اما واقعیت آنست که تشکیلات بهائیت با سازمان‌دهی تحرکات خلاف قانونی و جریان‌سازی‌های منفی اتباعش علیه جمهوری اسلامی، بانی برخورد با برخی اعضایش در ایران است. تشکیلاتی که با تمسک به دروغ، مستقیماً بانی تحریم و فشار علیه مردم ایران است.
سازمان بهائیت این روزها به جشن و پایکوبی و مصادره نوروز باستانی ایران به نفع خود مشغول است و در عوض سعی دارد داغ اغتشاشات در ایران را بخاطر فتنه‌هایی که خود به پا کرده، زنده نگه دارد. اما مگر بهائیت برای حقوق زنان چه کرده؟! یا حقی برای آزادی خواهی در تفکراتش باقی گذاشته است؟!
عبدالبهاء از بهائیان خواست تا در قبال انقلاب‌های ایران، جانب بی‌طرفی را گرفته و در هیچ فتنه و فسادی مشارکت نکنند. اما وقتی به تاریخ کوتاه بهائیت می‌نگریم، چیزی جز مداخلة همراه با دورویی و خیانتِ بهائیت نمی‌بینیم. از زمان قاجار و جریان مشروطه‌خواهی گرفته تا پهلوی و جمهوری اسلامی، بهائیان نه ساکت نشستند و نه به نفع ایران گامی برداشتند.
عبدالبهاء در بزنگاه مشروطه، اقدام به توزیع بی‌نام رساله مدنیه و سیاسیه خود می‌کند؛ تا در آینده، حکومت ایران به هر سمت رفت، آن را پیش‌بینی و روش صحیح خود معرفی کند. تزویر و دورویی عبدالبهاء، آنجایی بیشتر نمایان می‌شود که این پیشوای بهائی در این دو رساله، یک‌جا از حکومت بر مبنای دین دفاع کرده و در جایی دیگر، به شدّت با آن مقابله می‌کند!