دوران ریاست یک بهائی به نام پرویز ثابتی بر اداره امنیت داخلی ساواک، از سال 52 تا سال 57، به قدری تاریک بود که هوشنگ نهاوندی (وزیر وقت علوم)، نوع رفتار حکومت با مردم رو بدتر از رفتار مغول‌ها دونست.

جالب اینجاست که تشکیلات بی‌شرم بهائیت، بعد از انقلاب، تمام جنایاتِش رو منکر شد و در نامه به دادستانی کشور، بهائی‌هایی که پوست انقلابی‌ها رو میکندن، قربانی خشونت پهلوی و زخم خورده از ساواک معرفی کرد!