انتظار فرج
یکی از مواردی که در همه ادیان ابراهیمی میتوان، به عنوان اصلی برای وحدت استفاده شود، آمدن منجی موعود است؛ موعودی که جهان و جهانیان را به سوی سعادت و خوشبختی رهنمون کرده و برای اولین بار خوب زیستن را به تجربه بشری میرساند؛ در اصل مسئله، یعنی حقیقت آمدن منجی، ادیان ابراهیمی با هم اتفاق نظر دارند.
خداوند، وعده داده است که مستضعفان صالح، وارث زمین خواهند شد؛ پس نباید دچار یأس و افسردگی شد و دست روی دست گذاشت و تماشاگر سلطه ظالمان و مظلومیت و محرومیت مؤمنان و مستضعفان بود.
انتظار فرج از آن رو مورد تأكيد و توصيه اهل بيت (ع) قرار گرفته است كه در فرد منتظِر، اميد به آينده ايجاد خواهد كرد و همين اميد، نقش بزرگي را در سعی و كوشش ايفا میكند.
دولت کریمه امام زمان (عج) همان امید حقیقی است که در آخرالزمان، وعده محقق شدن آن نوید داده شده است؛ از منظر اهل بیت (ع) برای منتظران دولت کریمه، اجر و پاداشی بیان شده است. باید گفت برای یاری رساندن به تنها امید وعده داده شده، از سوی خداوند پاداش بینظیری مژده داده شده است.
امیدواری به آیندهای روشن، یکی از لوازم و ارکان مهم سبک زندگی مهدوی است؛ چون اعتقاد به مهدویت و فرج آن حضرت به انسان منتظر، امید میبخشد.
شيعیان طبق عقيدهاى كه به وجود امام زنده دارند، هرچند او را در ميان خود نمىبينند، اما خود را تنها نمىدانند و اثر روانى اين عقيده، در روشن نگه داشتن چراغ اميد در دلها و وادار ساختن افراد به خودسازى و آمادگى براى آن قيام بزرگ جهانى، كاملاً قابل درک است.
امید به آیندهای روشن، سهم بزرگی در حرکتها، کوششها و تلاشهای فردی و اجتماعی مردم دارد و یکی از آثار و فواید آن، انتظار فرج است و چه بسا یکی از دلایل تأکید و توصیه به انتظار، در لسان عترت طاهرین (ع) لحاظ همین فایده بوده است.
با ظهور حضرت حجت (عج) طبق وعده الهی، مستضعفان، حاکمیت و حکومت را بر دست خواهند گرفت و حاکم مستضعفان، امامی خواهد بود که به امر الهی قرنها در پرده غیبت و منتظر اجرای احکام و اوامر الهی برای تحقق حکومت مستضعفان است.
با ظهور حضرت حجت (عج) طبق وعده الهی، مستضعفان، حاکمیت و حکومت را بر دست خواهند گرفت و حاکم مستضعفان، امامی خواهد بود که به امر الهی، قرنها در پرده غیبت و منتظر اجرای احکام و اوامر الهی برای تحقق حکومت مستضعفان است.
برخی مفهوم انتظار را کاملاً برعکس مفهوم رایج بیان میکنند که در تقابل با روایات انتظار است؛ این افراد اساسا وجود امام زمان (علیهالسلام) را نمیپذیرند، بلکه با صراحت منکر میشوند و میگویند: عالمان شیعه این عقیده را برای تجارت درست کردهاند، حال آنکه این عقیده، در منابع اهل تسنن نیز آمده است.